20050523

oh yeah

Çocukken otobüslerin insanlara çok benzediğini düşünürdüm. Otogarların peronlarında birbirleriyle konuştuklarını, aslında Kamil Koç’un Hakiki Koç’un amcası olduğunu, artık eskimiş otobüslerin en yeni modelleri içten içe kıskandığını. Yolculuklar başlı başına bir maceraydı zaten, gidilecek yol üzerinde ne kadar kasaba varsa isimlerini bir kağıda yazar, aralarındaki kilometreyi hesaplardım, sonrası camdan mavi tabelalara bakıp takip etmeye kalırdı. Eğer milyonlarca şair benzer uyduruk cümlelerle o yolculuklarda düşünmeye başladığını yazmasa idi, aynı cümlelerin basit bir tekrarını benden de duymuş olurdunuz ya da şu an ön koltuğumda oturan dengesiz teyze o ön koltuğu ikide bir öne arkaya yatırıp düzeltmeseydi belki daha güzel bir yazı okurdunuz.

Lakin zaman garip bir mesele, geri dönüşü olmayan geçişlere zaman diyorlar, artık biliyorum. Siz bu satırları okurken ertesi gün olmuş olacak, benim sakin ve yağmurlu yolculuğum da çoktan bitmiş. Ne kötü ki insan birkaç saniye öncesine bile geri dönemiyor, az önce mola yerinde içtiğim sigara izmarit olurken, yanından geçip durduğumuz ağaçlar fark etmeden aynı geçmişteki hatırlanmayacak yerlerini alıyor, biz de bir otobüs dolusu insanla istanbula gidermiş taklidi yapıp ne zaman olduğu matematiğin harika sihrinde saklı ölümlerimize doğru yaklaşıyoruz.

Bu yazıyı okumaya başladığınız an bile ne kadar geride kaldı.. geçmişinize el sallayın.

3 yorum:

terskose dedi ki...

zamanın bu kadar hızlı geçmesinden nefret ediyorum yazarken bile düşüncelerim geçmişte kaldı artık...

tipbir dedi ki...

zamanı durdramıyacgımız bi gerçek. ama en azından dönüp baktığımızda güzel şeyler görelim.. senin çocukken otobüslere baktığını anlatman gibi:) istersen sürekli yapılanlar geride kalıyor ve hep biseyler görmek icin geriye dönüp bakıyorsak.. su andan itibaren mutlu olacagımız ve gurur duyacagımız seyler bırakalım geçmişin sayfalarına...

Donna Quijote dedi ki...

bu gercegin varligi bile yetmezmis gibi, bir tokat da sen at silenzio. Kötü hissettim. Bunu her düsündügümde kötü hissediyorum. Hamim daha, olmamisim.