f* ankara

adanadan sonra ankaraya gelince birileri klimanın soğuk kısmını açık unutmuş diye düşündüm. bu salak ve sevenlerin neden sevdiğini hala anlayamadığım garip şehirde iki sene geçirdiğimi kelime kelime unutup tüm caddelere yabancı bir edayla bakıyorum.

bir an önce istanbula dönmenin hayaliyle yanıp tutuşmuyorum ayrıca, bu da entrasan, hiçbiryere, hiçbirkimseye, hiçbirşeye dönmenin daha iyi ifade etmek gerekirse özlemenin yanından bile geçemiyorum. ama sorsanız harika bir hayatım var, soruyor muyuz mesela böyle şeyleri, en yakın arkadaşınıza hiç sordunuz mu siz, probably not, me2.

şimdi bu satırları bir otel odasının yumuşak ve çalmak için insanı teşvik eden rahat yastıklarına dayanarak yazarken ve gereğinden fazla sigara tüketmenin gizli suçluluğu içinde, aslında gereğinden fazla alkol, belki de gereğinden fazla herşeyi tüketirken birşey düşünmeden öylece tuşlara basıyorum.

bu yazı birşey anlatmayan cümleler derneğine bağışlanacak ama muhtemelen uzun zamandır yazdığım en kendini bilen şey, sizden bunu farketmenizi beklemeyecek kadar da akıllandım,

bazen maddi dünyanın fazla mı esiri oluyoruz diye düşünüyorum. en azından lükse düşkün yanının farkına varmış biri olarak, oh my baby shall we play another game, bu gereksiz bir konu, buraya yazmak için yani, kapatıyorum.

kapatıp kapatıp açtığımız defterleri de vardır hepimizin, eski bir kütüphaneyi öylesine karıştırırken "ah evet, bunu okumuştum" demeyi isteyeceğimiz ama diyemediğimiz için masanın üzerinde öylece duran, bir nevi bitirmekten kaçtığımız. ne yapacağız bunları bilemiyorum michael.

michael, uyudun mu sen, yoksa beni dinlemiyor musun?