ds

küçükken, ilkokul kadar küçükken yani üst sınıftan kızlar gelir beni öperdi, çok şirinmiştim, teyzeler falan da pek akıllı konuştuğumdan aptal aptal sorular sorarlarmış, ben de salak salak yanıtlarmıştım. sonradan kafama saksı düşerekten bu hale geldim amca, acılar büyüttü beni, ellerinde soldum sonbaharda, pardon, bir bardak daha rakı alabilir miyim?

bir de "çok afedersiniz ama.. " deyip küfreden amcalar vardır, onlara bilahire hastayımdır ben, ulan bu kadar kolaysa koyun gitsin be..

onyedi yaşına kadar esmer ve kumral ayrımını bilmiyordum.

şirketimizde enterasan hobisi olana duyulan garip bir saygı durumu var, mesela timsah avcısıyım falan derseniz genel müdür olma şansınız daha fazla. tabii bir de "aslında pek belirgin birşeyle ilgilenmiyorum.. " diyenler var, onlara da su döküyorlar, yeşersinler diye.

mesela şöyle desem: "inansan da olmuyor bazı şeyler, ne anlarsın ki sen? benim seni anladığım kadar anlasaydın bu işlerden, böyle olmazdı.." bir işe yarar mı?

keşke yakışıklı birisi olsaydım, o zaman hayat daha kolay olurdu.

Houston'dan sevgilerle, birşey isteyen olursa haber versin, gelirken getireyim..