bu sabah milyonlarca gencimiz o ilk heyecanla ilim ve irfan yuvalarının yollarını tuttular. tuttular da ne oldu, trafik boka benzedi, sabahleyin erkenden uyanmak zorunda kaldılar, gecenin bir saatine kadar oyun oynayamayacaklar, bu işin sınavı var, quizi var, otu var,, felaket yani..

akademik dünyanın kazandığı en büyük değerlerden birisi olan ben bunları söylüyorsam birşey biliyorum da söylüyorumdur. o kocaman kitapların kimseye bir faydası yok, hergün gazete okusanız daha iyi, bakın ben örneği endüstri mühendisliğinden ne öğrendin sorularını direkman boş bırakıyorum, birşey hatırlamıyorum çünkü.

bu dünyayı bilim ileriye götürecek diyenlere ancak nanik yapabilirim, gerizekalılar hergün yeni birşey bularak hayatımızı ne kadar kompleks ve gereksiz bir hale getirdiniz, neyse, bu ayrı bir chapter.

Ayrıca sevgili gençler, böyle okulun ilk günü pek güzel olur, ama sonradan feci bayar.. bu da size silenzio abinizden öğüt olsun.

bu harika platform sayesinde sevgili ilkokul öğretmenim Adile hanım'ın yollarına çiçek deriyorum, ellerinden öpüyorum. hakikaten kendisi adile naşit'e manyakça benzerdi. bir kere bana yumurta aldırmıştı, yarısını kırmıştım, azıcık kızmıştı ama çok değil, azıcık, haklı.

(her zaman tek doğru olmuyormuş değil mi, bu haftasonu bunu öğrendik)