f

bugün yani pazar günü yani bu boktan kış günü karşıya geçtim. karşı dediğin kime göre neye göre karşı. karşıda oturmanın mantığını da anlamıyorum, her sabah işe gelmek için onca çaba. neyse, karşı entrasan biryer, benim için karşı bağdat çarşı. çünkü kadıköyde işim olmaz, içerenköy nerde bilemiyorum. hem benim evden cadde diye tabir edilen yere dana olsa kaybolmadan gider, çok kolay, ikinci köprüden dümdüz gidiyorsun işte. neyse, entrasan çünkü orada çok birbirinin aynısı kızlar var, sarışın, genç, zengin insanlar bunlar, şaşırmamak elde değil, bunların hepsini aynı ana ve baba mı yaptı diyorsun, olabilir, bu onların sorunu. sonra karşı çarşı caddede bir sürü de cafe var, ben isim bilmiyorum, götürüyor sağolsun insanlar beni. bir sürü var ama bu cafelerden, güzel birde, boktan değil, iyi yemek, iyi mekan, entrasan. sonra açık alışveriş merkezi gibi, bissürü de dükkan var, dükkan olmaz, mağaza var, dünya markaları hatta, aaa ben neler de biliyorum. sonra burda insanlar sahil gibi yürüyorlar, bi bok yok ama yürüyorlar, ben de yürüdüm, yürümeyi sevmem ama burda yürüyorsun işte. trafik de tek yönlü, girişi kaçırdın mı sıçtın yani, geri dönmek gibi bir şansın yok. entrasan biryer yani cadde bağdat karşı çarşı.

ama bebek öyle mi ya, bebek tatlı bir kız gibi aslında.. biraz mesafeli, kibar, sakin, güzel, bilindik.

lakin bu çarşı karşı orospu olmuş..