sayfa

boş sayfaya bakıyorum.

boş sayfaya bakıyorum.

boş sayfaya bakıyorum.

ilk defa yazacak bir ortaokulbeş öğrencisinin aklına gelmeyen ilk cümleyim. elimde çocukluğumdan kalma ve ne zaman düşünsem bana masalsı bir eskilikte, sanki başka birisinin hayatıymış gibi anlatılan bir hikaye. buna üzülsem mi sevinsem mi bilemiyorum. ki o zamanlar, eğer birgün başkalarının görmediği ayrıntıları görmeyi unutursam, yani onlar gibi olursam hayat denilen şeyin çok bir manası kalmaz diye düşündüğümü hatırlıyorum. düşündüğümü hatırlıyorum, uzun yürüyüşlerde, otobüsün camına başımı dayadığımda, gece uyuyamayıp son bir sigara içmek için yataktan kalkıp soğuk yere bastığımda, kahramanlarım yeni bir şehre gelip eski dostlarını bulmaya çalıştığında, yani aklımın içinde, askerde nöbette üç saat ayakta beklerken, hep düşündüğümü hatırlıyorum.

bugünlerde, düşünmek büyük lüks sevgilim. bak şimdi, sen uyanınca sana göstermek için sabırsızlanamayacağım kadar boş satırlar yazıyorum, çünkü ben, boş sayfaya bakıyorum.

oysa hala, uçlarını kestiğim ve kimin ne niyetle bahçemize diktiğini bilmediğim palmiye, o kesilmiş uçlarını yerine koyunca şaşırıyorum, onbeş kere üst üste dinleyecek kadar bir şarkıyı sevdiğimde şaşırıyorum, bazı sabahlar yataktan kalkmak için acele edecek kadar güzel birşey olduğunda ne oluyor diye aynaya bakıyorum, gülümseyerek, kendimi fazla şımartmadan, böyle iyi şeyler hala oluyor diye şaşırıyorum.

lakin bunun bilinçli bir seçim olduğunu da üzülerek biliyorum. o çok düşündüğüm zamanlarda, hayatın bu kadarına değmeyeceğini kendi kendime söylediğimi iyi hatırlıyorum çünkü. şimdiki halime benzer insanlar gördüğümde ve onların da bir gün benim gibi öleceklerini hayal ettiğimde, bazen ciddi bir cenaze töreni, onlara özendiğim gözlerimin önüne geliyor. şimdi, özendiğim o boşlukta boş bir sayfayı, sana bu boşluğu anlatarak dolduruyorum.

bu sıkıntılı hal ve boş bir sayfa bana hiçbir zaman yazamayacağımı düşündüğüm romanımın ilk cümlesini söylüyor, sessizce. duymuyorum, duymak istemiyorum.

belki de, tüm o vakitlerde yeteri kadar acı çektiğimden daha fazlasını istemiyorumdur, acı çekmek ve o sessizlikler beni büyütmüştür belki. kulağında küpesi, uzun saçları ile bir anadolu kasabası rock barında, çevresinde onca şeye rağmen kendini kaybetmeden batari çalmaya devam eden amcalardan biri olamayacağımdandır belki yazdıklarım. arkadaşlarımın çocukları olduğunda, benim isyankar ve aralarına karışmayan sessiz bir adam olamayacağımdandır, akıntıya karşı kürek çekmek hiç bana göre değilmiş demişim anlaşılan, sessizce. akıntının beni götürdüğü yeri sevsem de, orada durmayı da özlemiyor değilim zaman zaman.

boş sayfaya bakıyorum ve anladıklarım bunlar, bunları sen bana anlat sonra diye buraya yazıyorum.

f*ç

Aklımın ucundan cümleler uçuşuyor da sana adam akıllı uslu ne yaptığını bilen virgülsüz herşeyin farkında bir şarkı yazamıyorum sevgilim.

Birbirimizi kandırmanın da çok manası yok, kabul edelim, böyle günlük güneşlik havalarda insanın aklı deniz kenarına gider, işten erken çıkar eski bir türk filmi izler evde, haylazlık yapmaya alışırsa bir insanın beyni, çekilecek acıları eskiciye eski bir radyo karşılığında verir, sonra deniz kenarına gider, bu kafayla yazılar ancak ciddi dertleri olan, daha ziyade 23 yaşındaki kız ve oğlanları etkiler, geri kalan sağlar biraz düşünüp aslında çocukluğumun ortabirindeki bir akşamüstüsünü özlediğimi kolayca fark eder, tanımadığım bir şehirde sokak arasında kendimi annemlerin biraz arkasında yürürken gördüğümü fark eder, o küçük çocuğun uyumadan önce şimdinin pi katı kadar fazla düşündüğünü not eder, birbirimizi kandırmanın bir manası yok, bunu böyle kabul edelim, ne kadar asık surat, ne kadar uykusuz gece, o kadar satır sevgilim, herşeyin bir karşılığı var, kabul edelim.

Hayat akıp gidiyor, biraz bundan bahsedelim, bırakalım boş konuşmayı. Hayat akıp gidiyor, sözü uzatmayalım sevgilim, bak eylül eylül diyorduk, geçti gitti başımızın üzerinden. Bir parça eylülün kırk yıl hatırı vardır hüzünlü memleketimde, bilirsin. Ben eylüle hep darılırım böyle aniden gittiğinde, bunu bilir ve üzerinde durmayız sevgilim. İkimizin arasındaki hukuk çok mahkeme eskitir, çok su götürür, çok iyi yalan söyler, çok insanın kalbini isteyerek kırmıştır, çoktan seçmeli bir c şıkkıdır, ismini duyduğun ama daha önce hiç tanışmadığın birisinin elini sıkmak, tanıştığımıza memnun oldum eylül.

f*-otobüs

ben eylülü severim. sorsan söyler eylül de beni sever. eylül söylemez, eylül yağıverir adamın üstüne, eylül bildiğimiz eylül hep, sarı yaprakların seri katili, geri dönüşlerin takvim yaprağı, hüzünlü isim tamlaması, hiç yaşlanmayan eylül. neyse, bunları yazmayacaktım,

çünkü şimdi ben, kalabalık bir semtten geçen belediye otobüsünün içinde, yanında oturan annesinin hayattaki biriciği, üzerinde pazardan alınmış bir tişörtle etrafa bakınan, tüm bu garip kalabalığın ortasında masum, aklında içinden geçtiği büyük ve gösterişli semte arkadaşlarıyla gelmek olan, sınıfa saçlarını hep atkuyruğu yapıp gelen esra'yı uzaktan uzağa seven ama açılamayan, sekiz yaşında bir çocuğum.

kocaman bir hayat var önümde, oysa şimdi annemin yanında, bizim eve çıkan yokuş merdiven sokaktan yavaşça, hatta annem yorulduğu için dinlenerek arada sırada, çıkmamız lazım. birazdan eve gideceğiz, çarşıdan aldıklarımızı mutfağa koyacağız, biraz yeşillik, biraz ismini daha bilmediğim sebzeler. annem ne derse onu yapmalıyım, çünkü daha sekiz yaşındayım.

sen'i bilmiyorum daha, esra var, o kadar uzun vadeli değil, onun da farkındayım, bu da koyuyor bana.

büyüyünce çok şey olmak istiyorum. aşık bir mühendis olmak istiyorum mesela, t cetvelini söylenerek taşıyan abim gibi olmak istiyorum, babam ne derse kızacak birşey bulan ablam gibi asi olmak istiyorum, bazı akşamlar eve sarhoş dönen amcamın oğlu gibi çakırkeyf olmak, mahalledeki bakkal amca gibi kendimden küçüklere evlat demek, son saniyede gol atan futbolcular kadar mutlu olmak, büyüyünce üç beş dakika da olsa aya gitmek, yabancı bir ülkenin sokaklarında kaybolmak, deniz kenarında sabahlamak, ananemin komşularına hava atabileceği işler yapmak istiyorum.

sekiz yaşındayım, sen hiç sekiz yaşında oldun mu?

sen'in elini bu benim sevgilim diye tutup mahalledeki çocuklara göstermek, eğer senin için de uygun olursa filmlerdeki gibi öpüşmek istiyorum sen'inle, tabii uygun olursa.

sana biraz eylül'den bahsetmek istiyorum, tabii uygun olursa.

f***

Sevgili Ben Sherman,

eylül yine geldi ve o kadar uzun zamandır yazmamışım ki klavyede harflerin yerini karıştırmaktan, sana da bu mektubun satır aralarında istediğim şeyleri anlatamamaktan korkuyorum.

denizden geçen gemilerdeki adamlardan bahsetmiştim, bilirsin istanbul denize kapı komşu bir kent ve sen, eğer bu şehirde yaşıyorsan denizin külüne muhtaçsın. İstanbul, sevgili Ben, senin istanbul'u böyle uzak bir yabancıdan değil, anlayacağını bilsem eski bir şairden dinlemen lazım. çünkü istanbul, benim fazlaca dinlediğim yavaş şarkılar gibi insanın içinde bir yer eden memleket, adamın içine oturan bir memleket, bak dikkat et, kafiye olsun, ölsün diye değil, senin hayatının ucunda yaptığın herşeyi gözleyen bir anne, sessizliğini dinleyen sessiz bir arkadaş, öldüğünde arkandan iyi konuşacak uzak bir arkadaş, sana sigarayı bırak diyen samimi bir tanıdık. velhasılı, istanbul, benim i'lerini ufak yazdığım istanbul, ufak çocuklar kadar saf söyleyebilir sana duymak istemediklerini.

bak ben insanlar görüyorum, marketin önünde oturmuş düzenli oturur amcalar. ki o amcalar bu yazıları okusa der ki, yürü git kardeş, bizle uğraşma. insanlar görüyorum ki ölecekler, herkes gibi. bu insanlar benim içimde bir yerleri acıtıyor, eskisi kadar insanın içini acıtacak aşklar göremiyorum ne yalan söyleyeyim, bu benim içimi acıtıyor, garson çocuklar görüyorum ki her biri saklanmış şehrin uğultusuna, ki içimde kelimeler var, yazamıyorum, acıtıyor bir sağ sol yanımı.

Sevgili Ben, seninle konuşmayalı bir asır oldu neredeyse, oysa yanı başımda öylece durduğunu herkes bilir. yüzüne bakınca seni tanıdığımı ben hatırlarım. hatıralar sevgili Ben, beni iyi hatırlamayalabilirsin; ben ki çokca kötülük yapmış olabilirim sana, istemeden. ama iyi hatırla, o zaman da söylerdim sana, eğer içinde çok da bilmeden yapmış olduğun yanlış birşey varsa, o yanlışları 0,22 ile çarpacaksın, bu telafi eder bir çok şeyi.

yanı başında ben durabilirim ya da yerimi almış olabilir hiç de istemediğim bir yabancı. umarım iyi bakıyordur sana. sana ancak bunu söyleyebilirim günümüz istanbul'unda.

adamlar görüyorum, insanlar değil ve içimi acıtıyorlar boş zamanlarında.

sevgili Ben, ben diyorum sana, belki de bu ikimiz üçümüz ve çoğumuz için yeterlidir bazı şeyleri anlatmaya.

f*d

Oyle adamlar var ki mardin'de yasiyorlar, mardin ki benim kalbimin yuzde besi, sen tut(ma) bu adamlar oranin taslik evlerinde yasasinlar, yuzleri hep gulsun genellikle bazen ama hep. Bu adamlarin bir suru cocuklari var, o cocuklar bizim gibi yabanci olduklari kiyafetletinden degil yabanci bakislarindan anlasilan yabancilara ara sokaklardan gecen kestirmeleri gosteriyor, kestirsen bile uzun degil mardin, olsun, o cocuga butun aksamustusunu bize verdigi icin dondurma alayim diyorum, en pahalisindan degil en ucuzundan, almiyor, annem bana hergun aliyor diyor, utangac, kestirme, yanimizdan uzaklasiyor.

Bazi adamlar bazi kadinlari cok seviyor da degismiyor dunya, boyle mi degisecek zaten, benimki de laf, soz, kelime.

Simdi dunyanin ismini burada ansam yok artik kentinte adamlara bakiyorum. Adamlarin acelesi var ama caktirmiyorlar. En kodamanini da goruyorum, cok iyi bir kariyer, guzel elbiseler, karizmatik falan, eli cebinde konusan adamlar karizmatik oluyor zaten, ah bu adamlar neler biliyor da soylemiyorlar.

Bir de otelin lobisindeki anlamsiz masada, ben ne zaman gecsem ayni masada oturan bir baska adam goruyorum. Benim uzmanlik alanim birsey yapmadan durabilmeyi beceren adamlar, lakin bu adami pek anlamiyorum. Sanki birseyler anlatmaktan yaklasik sekiz sene once vazgecmis de oylece duruyor, ayni masa, kestirmesini bildigim kucuk otelimin odasina sessizce geciyorum.

Bu anlattiklarim sevgilim, hayat memat meselesi aslinda, sana tuyo vereyim.

Hayat dedigin birgun bitiyor nihayetinde, e maalesef oyle. Zaten manasini arayan arkadaslarla konustuk, bunu beni boyle biliyor saglam adamlar.

Son kelimemizden devam edersek, adamlar diyorduk degil mi, adamlar, bazi adamlar kocaman sehirlerde buyuk kucuk, kalan adamlar az kimsenin bildigi yabanci kentlerinde kucuk kucuk, birbirinden habersiz yasayip gidiyorlar. Hep bir fazlasini istiyoruz hayattan, ustu aman sakin kalmasin, derdimiz dersimiz bir sekil mutluluk, nihayetimiz fin, bu bana garip geliyor bazi zamanlar.

f

daha hüzünlü şeyler yazmak isterdim ama bu da benim öbür yanım..

http://hakikizaytung.blogspot.com/

f*keane

bu yazıyı yazmazdım da yatmadan önce bir 'keane' şarkısı dinlemek geldi, içimden, dışımdan, içim dışım bir.

biraz alkol tüm bünyeleri güzelleştirir. biraz alkolün sağlığa yararı bile vardır bence, bu benim fikrim, sen sakın içme.

bir keresinde bir smiths şarkısını tam 44 defa arka arkaya dinlemiştim, please please let me get what I want.

bu yazıyı yazdım da hala içimde adamlar dolaşıyor ki sözde size onların hikayelerini anlatacaktım, adamlar içimde bazen öyle bir dolaşıyor ki, işte o zaman anlıyorum, yaşıyorum.

küçük memleketlerde zaman daha yavaş geçiyor, bunu da biliyorum.

olduğu kadar.

f*tv

benim blogum bir takım adsız'ların yorum yeri. benim blog'um bir gavur icadı, yoksa bildiğin günlük. benim hatıra defterim de vardı zati küçükken. hatta yan sınıfta bir abla kız yazmıştı da sevinmiştim, bana demişti ki sen çok şirinsin. insan 11 yaşında yakışıklı olamaz zaten. olsa ben olurdum. gerçi ben yaşlandıkça daha bir güzelleşen erkek modeliyim, bunu da tarihe bir not olarak düşelim.

sonra geçen babamla oturduk, babam mülayim insan, birşey okuması gerekti, ne olduğunu hatırlayamadım ama birşeye yakından bakması gerekti, babamın. insanın babası yaşlanır mı? babam gözlük buldu sehpanın üstünden, yakın gözlüğü, babam on santim dibimde, önce beyazlamış saçlarını gördüm, sonra babam gözlüğü taktı, babam gözümün önünde yaşlandı, babam gözlüğünün ucundan ne olduğunu hatırlamadığım şeyi okumaya başladı, babamın gözünün kenarında biraz kırışıklık gördüm, oysa benim babam mülayim adam, benim babam yaşlanır mı? içimin bir içinde yer etti bu hal, dedim ya, babam.

bir kadeh şarap yazasım geldi.

bazı şeyler benim ve sessizliğim arasında. bazı şeyler golünü atmış bir futbolcunun oyundan alınırkenki sevinmiş hali. bazı şeyler ikimizin ortasında. eski bir şarkıyı dinleyince yeni birşey düşünmek gibi bazısı. "yol aldım sevdalardaaaaa kendimi bulmak için.." bak sana da oldu. bazı şeyler böyle, oluveriyor herkese. bazı şeyler benim ve şirkette çiçekleri sulayan amca arasında. hızla geçen zaman ve aniden yaklaşıveren bahar arasında olanlar, bunlar kolay mevzular. bazı şeyler 2. sayfanın sağ alt köşesi. bazı şeyler eminim ki senin de başına geliyor, bazen.

bugün eski bir kırtasiyenin vitrininde masal kitapları gördüm; parmak çocuk, güliver, ayşegül biryerlerde.. yahu hangi şey çocuk kitapları kadar masum olabilir? benim sevgilim cunsen gitmiş küçük prens'i almış, onu okumuş gelirken..

küçük prens şirin, yaşlanınca umutluyuz kendisinden; babam aynı babam, mülayim, gözlük onun değildir zaten; bazı şeyler bazen iyi bazen sonbahar, bu da sonbaharı sevdiğimden.

şarap demiştik, bir kadeh şarap.

sonra yazasım gitti, gelir yeniden.

f*e

imkanın olacak yazı yazacaksın.

lakin benim uykum vE.

eksik kalan cümleler adına

iyi huylu yalanlar bir de.

yazmayacağım, neysE.

f*you wasted it

şimdiden söyleyeyim, uzun yazacağım. şimdiden söyleyeyim, bir gün delirip aranızdan gideceğim, daha doğrusu deli gibiymiş yapıp aranızdan kaçacağım. lakin konumuz bu değil, benim de şimdilik böyle bir cesaretim yok. dediğim gibi, uzun yazacağım, bu nedenle şimdiden susayım.

sana kalırsa bahar kaç gibi burada olur, bana onu söyle, söyle ki uzun uzun yazayım.

dışarıda kuşlar var, denize yakınlar, siz hiç martıların gecenin bir vakti bağırmalarını dinlediniz mi? doğrudur, benim de sabaha karşıyı görmeyeli çok uzun vaktim oldu. sabaha karşı önce bir mavilik, sonra kuşlar. bir keresinde sokakta bir evden diğerine yürüyordum da pek iyi şeyler söylememişti kuşlar, sabahın dördünü kırk dokuz geçiyordu, hayat geçiyordu hemen sağımdan da kuşlar bana bir şey söylememişti, kırgın değilim ama aramızdaki samimiyete inancım kalmadı.

güzel şarkılar söylemek isterdim ama elimizde bunlar kaldı, idare edelim.

'adsız' dedi ki böyle yazar mı olur? yazar dediğin üretken olur dedi adını vermeden. bu bana çok koydu, kaç gündür aklımın ucunda duruyor da bir şey demiyorum. ah adsız, hiç öyle denir mi? ben yazmasam da dönüyor dünya ve mutlu mesutum demek ki, insan hiç başkasının kıçıkırık hüzünlerini ister mi? adsız bana dedi ki otur biraz as suratını. adsız'a karı boşaması kolay, adsız bir kahramanlık yapana kadar isim de vermiyorlar, adsız yeteri kadar acı çekince güzel günler göreceğiz çocuklar.

kuşlar demiştik, uçtu gitti kuşlar.

ben geçen gün bebekten arnavutköye yürüdüm noktalama işaretlerini üstüme iyilik sağlık evde unutup. yanımdan eski arabalar geçti, daha yeni oldukları belli sevgililer, balık tutan amcaların yanından yürüdüm, yaşlı bir çocuk geçti yanımdan, hava kapalıydı, yağmur geçti üstümüzden, camdan baktı zengin insanlar bu garip halimize, benim yanımdan içimin anlamadığım buruk hali geçti, ben yürüdükçe büyüdüğümü farkettim maalesef ekleyerek cümlelerime, yanımdan bir ağaç ve sardunyalar geçti, iki tane yalan üç tane mutluluk geçti, güneşli bir kasabanın dar sokakları geçti de çaktırmadık birbirimize, neşeli insanların kandırıkçı halleri ile şakalaştık ayaküstü, ben geçen gün iyice bir yürüdüm anlayacağınız, üstüme iyilik sağlık.

bazen öyle insanlar öyle zamanlarda yüzüme bakıyor ki çok mu garantici yaşıyoruz diyorum şu uzun hayatı.

ismini gizleyen başka bir okuyucumuz benim de'lerime laf etmiş. yahu işin gücün mü yok, burada hepi topu beş kişi kaldık zaten, sen ben bizim acılar. benim de'lerim ayrı dursa ne olur çok sevdiği bir önceki kelimesinden, bitişik dursa kime ne zararı var. oysa zekanı takdir etmedim değil, bunu da sen anladın, paşada anladı, da'lar anladı da kuşlar gitti cidden, ben de bunu anladım.

boş vakitlerimde boğazın içinden geçen bir gemiye biniyorum, bunu da sonra anlatırım, boğaz ve benim vaktim boş oluyor geceleri, bu sebeple geceleri içiyorum. içinden boğaz geçen şehirleri bu yüzden seviyorum.

tek bir son cümle yazmamız gerekirse basit bir doğru olsun sevgilim, iki noktayı üst üste değil biraz mesafeli koyarsak becerebiliriz, benim seninle aramda geçen en kısa yol bu kadar doğru olmalı, bunu da bana sen öğrettin.

son cümle.

f*bakan

Ben başbakan olsam, krallığımı ilan etmek için türlü oyunlar peşinde koşardım, first lady olacağına geçmişin güzel bir kraliçesi ol diye sevgilim, işte sırf bu yüzden ne kadar adamım varsa kirli işler yaparlardı gece onikiden sonra, demokrasi olsun sana feda, zaten bir şatoda yaşayamayacaksak çok da anlamı yok tüm bunların.

Ben başbakan olsam killers dinlerdim, adamlarıma derdim ki gidin bu grubu bulun her kimlerse, çağırın satoya bir konser versinler, zıplayıp tepinsinler, klip falan çeksinler konutun bahçesinde. Hem derdim, hem böyle yaparsak 18-24 yaş arasındaki gençlerden de oy alırız belki, 18-24 yaş arasındaki gençlerin ne bok yiyeceği belli olmaz halbusi, hepsine aşk vaad edelim derdim, en yakın adamlarım olduğu için herşeyi gönül rahatlığı ile derdim, başbakan olmanın en güzel yanı sağ kolu diye anılan sol kolu adamları olması başbakanın. yoksa dinlemez koca başbakan killers falan.

Sen benbakan olsan, günebakan yerdim, senin deyiminle çiğdem çitlerdim önemli temasların akabinde, dış mihrakların tahrikine kapılır yeniden fethederdim izmir’i, kordonda bana bira ısmarlanı isterdim, limontepe’nin yanından geçerken fakir insanları düşünmeni isterdim, birkaç tane yunan bulup birlikte sirtaki yapalım isterdim denize dökmeden önce birbirimizi, izmir valisi olarak kuşları atardım, emekli amcaları yardımcıları olarak, geldiğim gibi geri dönerdim.

Turizm bakanına derdim ki eğer mecburen dış temaslarda bulunacaksak, bana kapalı havası olan bahar memleketlerini ayarla. Zira ancak böyle ülkelerde huzurlu bir şekilde oturabilirim otel odamda ve pek de hazetmediğim birinin elini sıkacağımdan değsin gittiğimize. Çok seversek, vazgeçemeyecek kadar seversek bir şehri, ordumuzu gönderelim de alsın bari, içimizde kalacağına haritamızda kalsın, yazlık diye kullanırız ben başbakan olursam, olmazsam can sağlığı, yaşananlar kar kalıyor insana.

Ben başbakan olsam, bu yazı burada biterdi.

K

Geçen kafenin birinde gördüğüm 19 yaşındaki genç çiftin koyu sohbetlerini uzaktan izlediğimde birbirlerini pek tanımadıklarını düşündüm, sonra aslında masanın iki yanında tam da bu işi yapmaya çalıştıklarını farkettim. Ben 19 yaşında olsam aşık olmazdım, K olurdum. Oğlanın da kızın da birbirlerine yalan söyleyebileceğini düşündüm, kızın masum olduğunu aklımdan geçirip oğlana haksızlık yapmadım, ikisine birden acımasız davrandım ama bunu onlara söylemedim, çünkü ben 19 yaşında olsa idim ve hava o günki gibi ü’lü yağmur yağsa idi, imla hatası yapmamak için evimden çıkmazdım. Bir an çocuğun solcu bir gruba mensup, yerini sayılı insanın bildiği buluşma yerlerine giden, bunu da birazcık kızlara hava atmak biraz da özgürlük, demokrasi, halkların kardeşliği için yaptığını hayal ettim. Benim ismini bile bilmediğim gasteleri okuyan çocuk, karşısındaki kıza halklar diyecekti, kardeşçe yaşayabilmeli. Böyle asi yanı bulunan solsolsolcu insanları sevdiğimi garsona söyledim, çay da getir bana dedim, yaşım büyüdüğünden beri garsonlara paşa diyorum, paşa dedim yazıyı kaybetmeyelim, çocuk da anlattıkça anlatıyor zaten kıza, sen bana çay getir paşa dedim, malum, ben on9 yaşında değilim. İşte o sırada kızın aklından yaşlı bir teyze geçti, soğuktan ellerini ovuşturarak camiden çıkmış bir amca tam karşısında durdu kızın aklının, kızın aklından yerleri süpürürken başka başka şeyler düşünen kapıcının karısı geçti, kızın aklı durdu, önce sağa baktı sonra sola, sonra tekrar çocuğun paylaşamadığı soluna, sonra bir karışıklık oldu orada, sonra kızın aklı uçuşuverdi, oğlan dedi ki ne tür kitaplar okuyorsun sen, bu oğlanın da bu soruları, ben ondoku9 yaşında olsam karşımdaki kıza hangi çiçeği seviyorsun diye sorarım, neden etek giymiyorsun sen hiç diye sorarım, saçlarını kurşunkalemle topluyor musun ders çalışırken diye sorarım, biraz büyüyünce seni buralardan kaçırsam benle gelir misin diye sorarım, kızın aklı uçuşuverdi, geri döndü sonra masaya. Birilerinin bu çocuklara 10-9 yaşında olunan aşkların en fazla 4 sene iki ay sürdüğünü söylemesi lazım, karşılarına oturtup gençler demesi lazım (çocuk dersen dinlemezler çünkü), gençler sizin bu işin sonu yaş, oğlan zaten solcu, iyi çocuk dürüst çocuk doğruya doğru, ama kızım bundan koca olmaz demesi lazım, kızım demesi lazım, sana ne söyledi o aklının durmuş halleri bir anlatıver demesi lazım, lakin ne ben de ne paşa da öyle bir azim var. Bizim masada artık yarım bardak çay var, karşı masada solcu bir oğlan, uçuk kaçık bir kız var, paşa bile inandı anlattıklarıma, benim aslanlar gibi 1dokuz yaşım var.

Queen

Bazen gençliğim’in baharındaki gibi hareketli rock parçalar dinlemek istiyorum. Lakin hiç metallica tişörtüm olmadı ve lise birde böyle şeyler yapan çocuklara zuzaylılar gibi bakan da bendim. Tabii metallica hareketli rock demek değil, az biraz müzik bilgim var, kafam da bir miktar karışık olabilir.

Şöyle anlatayım; uzunca bir müddettir aslında şu anda yaşadığımız hayatın birkaç sene sonra en güzel vakitlerimiz olarak aklımıza geleceğini yazmak istiyorum. Yani geçmişe mazi denir ve mazi nedense hep güzeldir ya, o mazi yarın sabah uyanacağımız gün bir bakıma. Mazi uzun zamandır görmediğimiz arkadaşlara benziyor değil mi? Yolda ortak tanıdığınız birine sorabilirsin: “ sahi mazi napıyor, hanidir görmüyorum?” çok da mantıklı, mazi hanidir gözükmeyen birşey, tanım gereği. Nedense hep güzel ama, en azından benim için, Tanrı’nın sevdiği kullarının sağ açığında oynuyorum ondan, pardon sol, elde sağ ayakta sol kullanıyorum, şöyle anlattım, oldu bence.

Bir de yol kenarında arabayla geçerken gördüğüm adamlar var. Bu adamların çeşitli işleri mevcut, kimisi karşılaşmamızın farkında olmadan karşıya geçmek için benim geçmemi bekliyor, kimisi çöplerden birşey toplayıp koyduğu çekçek arabasını sürüklüyor, kimisi sigara içiyor ve bunu dikkat çekici yapıyor, uzaklara falan bakıyor, zaten sigara içeceksen uzaklara bakman lazım, diyorlar ki öyle olunca sağlığa yararı bile varmış, konumuza geri dönecek olursak rock parçalar yoruyor beni artık, bir de diyorlar ki hikayenin sonunda herkes ama herkes ölüyormuş, sigara düşkünleri, metallica çocuklar, Queen Elizabeth ve kafası muz ortaya karışıklar.

Normalde, beni bilen bilir, bu yazı burda biterdi Mercedes, ismi Mercedes olan kadınlar olması kolombiya’nın taşrasında, ilginç. Ama nedense Pazar gecesinin kendi kendine büyüyüveren baş harfinde, sana sendromlar satın almak istiyorum ikinci el, sana az dinlenmiş temiz şarkılar, sana uyumana yetecek kadar ninni ve masallar, bu cümlede bir ve kullanma hakkımız var ise, bu seni bana bağlama işlevi gören bir ve olsun sevgilim, sen anlat ben dinleyeyim ama en sonunda herkes ama herkes ölüyormuş, hüzünlü ama öyle diyorlar, bu sebeple kendimizi çok üzmeyelim.

Normalde, bu yazı burada biter.