tag:blogger.com,1999:blog-123813792024-03-13T23:26:01.904+03:00silenziosilenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.comBlogger535125tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-73805042058359557092013-11-21T02:06:00.005+02:002013-11-21T02:09:24.840+02:00iyi şeyler<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Yürüyoruz. Ben biraz önden gidiyorum. Her zaman olduğu gibi
etrafa bakıyorum, etraf benim bildiğim gibi, birkaç ay önce bacalarından duman
tüten evler şimdi üzerlerine vuran ama pek de ısıtmayan güneşin tadını
çıkartıyorlar. Ben evler üşür diye çok korkarım, insanlara bir şey olmaz, onlar
bir yolunu buluyorlar, kediler de saklanıyor bir yere ama evler öyle oracıkta
kalıyor, her taraf beyaz olunca bile öylece kalıyorlar. Güneşi görünce seviniyorum
işte bu yüzden, sanırım bu bugünlük ve uzun bir zamanlık tek mutluluğum olarak
kalacak. İyi şeyler olmayacak öyle hissediyorum. İçimde garip bir sıkıntı var. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Annemle babam arkamdan konuşarak geliyor. ‘Sen dedenin
evinin yolunu biliyorsun da bizi mi götürüyorsun?’ diye soruyor babam
gülümseyerek, sanki hiç gelmediğim bir yermiş gibi. Dönüp en tehdit edici
bakışımı atıyorum, böyle iğneleyici sözleri pek sevmem doğrusu. Bir şeyler
konuşuyorlar, iki kat üstte oturan komşu yeni bir araba almış, almış ama parayı
nereden bulmuş; gelecek ay maaş zor yetecekmiş, şu borcu nasıl ödeyeceklermiş;
bilmemkimin annesini hastaneye kaldırmışlar durup dururken ama kurtaramamışlar,
ölmüş kadıncağız. İşte böyle şeyler, bunların ne kadar önemi var hiç
anlamıyorum. Güneş iyiden iyiye kendisini gösteriyor, birazdan kaybolup gidecek
ve biz buna gece diyeceğiz, geceleri gündüzden daha fazla sevdiğimi işte o an
fark ediyorum. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dedemlerin evi o üşüyen eski evlerden bir tanesi. İnsanın annesinin
de babasının da babasına dede demesi ne ilginç. Dedem bizim geldiğimizi görünce
verandadan doğruluyor. Elindeki sigarasını kül tablasına bırakıyor, dedeme
doktorlar sigarayı bırak demişler ama o ancak birkaç dakikalığına kenara
koyabiliyor. Bir gün doktorlar bana da sevdiğim bir şeyi bırak deseler dedem
gibi yapacağımı biliyorum ve kızan olursa ‘benim dedem de böyleydi’ diyeceğim
an aklımda yaşlı halimle birlikte dönüyor. Dedem, babam ve anneme hoş geldiniz
diyor, annen içeride kızım diyor anneme, bu biraz da sen de içeri geç istersen
demek oluyor sanırım, annem cevap vermeden içeri doğru gidiyor. Babam elindeki
balık dolu poşeti anneme uzatıyor, bunları da götürüver diyor, işte o vakit
balıkları alıp denize atmak aklımdan geçiyor, poşeti alırım ama denize kadar
tüm gücümle koşsam bile peşimden gelip yakalarlar, bunun çok doğru bir iş
olmayacağını bilerek vazgeçiyorum ama o içimdeki sıkıntı geçmiyor. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dedem yerine oturmadan bana doğru yaklaşıyor, ağaca zorla
tutturulmuş gibi duran ve insana pek de güven vermeyen salıncağa doğru
kaçıyorum. ‘koca kız oldun, ne işin var senin salıncakta artık?’ diyor dedem. Onun
da yüzünde anlam veremediğim bir gülümseme duruyor, herkesin gülümsemelerini
bugün ben verdim demek ki diyorum, ziyanı yok. ‘nesi var bunun?’ diye babama
soruyor dedem, babamın ‘huysuz işte, nesi olacak’ cevabı bana o günlük bir
görünmezlik pelerini sağlıyor.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">İçimdeki sıkıntı büyüyor. Uzaktan annemin elinde iki
bardakla masaya doğru yaklaştığını görüyorum, salıncakta bir ileri bir geri
giderken annem de bir yaklaşıyor, bir uzaklaşıyor. Göz ucuyla bana bakıyor, pelerinimi
görmüş olacak ki bana bulaşmıyor. Bardağın içine biraz su koyuyor babam, bardak
hal değiştiriyor, sular beyaz oluyor birden. ‘balıkları ne zaman yapalım?’ diye
soruyor sonra, ‘e atarız birazdan’ diye yanıtlıyor annem, böyle naif ve kısa
cevaplı soruları çok sevdiğimi yıllar sonra anlıyorum. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sonra herkes masanın etrafında toplanıyor; dedem bir sigara
daha yakıyor, annem bir şeyler anlatıyor, babaannem elindeki yeşil şeyleri
temizleye çalışıyor, dinliyormuş gibi yapıyor babam. Benim ailem bunlar diyorum
içimden, ne yapsam değiştiremeyeceğim kimseler. Ne kadar sevmem lazım acaba
diye düşünüyorum, ne kadarına gerçekten hakları var, ne kadarı bu dünyanın bir
parçası olmamı sağladıkları için. İşte yine hemen sonra aklıma o hastaneye
kaldırılan komşunun annesi geliyor, ‘kurtaramamışlar
ama, ölmüş kadıncağız’. Demek ki insanlar ölüyor ve bu o kadar iyi bir şey olmasa
gerek, o cümlenin sonundaki ‘ama’ ve annemin ne zaman birinden üzülerek ya da
acıyarak bahsetse zaman kullandığı –cağız.
Şimdi oturduğum salıncakta beni fark edecekler diye ödüm koparken hiç
görmediğim o kadıncağızı bir daha istesem de hiç göremeyeceğim küçük zihnimde
dolanıyor, bunları düşünmek için erken diyorum ama içimdeki sıkıntı gitmiyor. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Bizimkiler konuşmaya devam ediyor. Bir ara, gerçek bir
pelerin olsun diye sanırım, annem beni yanına çağırıyor, ‘şu hırkayı üstüne giy
kızım, üşüyeceksin’ diyor. Hava karardı kararacak. Kadıncağız aklımda duruyor. Beyaz
bardaklar ikinci kez doluyor, o kadıncağız öldü ise, bu insanlar da bir gün
ölecek diye düşünüyorum; bu insanlar bir gün ölünce onları ne ile hatırlayacaklar
onu bulmaya çalışıyorum. Dedem köşe başındaki bakkalını kapatalı neredeyse bir
sene oluyor, bir sene uzun zaman, onu biliyorum, dedemi eski bir bakkal amca
olarak mı hatırlayacaklar, bu kadar mı yani diye soruyorum kendime. Annem ile
babaannem sıradan kadıncağızlar. Babamın işi öyle ahım şahım bir şey olmasa
gerek, ahım şahım işi olan insanlar bir ay sonra maaş yeter mi diye sormazlar
herhalde, babamı ben hatırlarım ama başka kim nasıl hatırlayacak bulamıyorum. İçinde
olmaya hala alışmaya çalıştığım bu dünya böyle bir yer demek ki diye
düşünüyorum. Ufak bir yemin hazırlıyorum kendime, ben yemin etmeyi mahallede
oyun oynarken hep yalan söyleyen ama bu sefer doğru olduğuna önce kendisini
sonra diğerlerini inandırmaya çalışan altı yaşındaki bir çocuktan öğrendim. Kendi
kendime ufak bir yemin etsem, ben böyle yaşayıp gitmeyeceğim, bir şeyler var
yapacağım, bir yerler var gideceğim, bir insanlar var göreceğim ama böyle
olmayacağım desem bir faydası olur mu bilemiyorum. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">İçinde olduğum bu dünya böyle bir yer demek ki, içimde olmasına
pek alışmadığım bu sıkıntının gitmeme nedeni de bu olsa gerek, onu fark
ediyorum.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dedem diyor ki ‘hadi gel huysuz kızım, yemek hazır, ne
anlıyorsan orada salıncakta oturmaktan, hadi gel’</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Gidip dedeme sarılıyorum, yüzüne bakıyorum, bıyıklarına,
kırışmış gözlerine, nedense hep giydiği yeleğine, yeleğinin cebinde duran kâğıt
parçalarına. ‘ne oldu sana’ diyor, ‘neden
böylesin sen bu akşam?’. Gözlerimi kaçırıyorum. ‘aaa ağlıyor bu ‘ diyor annem, ‘neden
ağladı ki bu çocuk’ diye soruyor babaannem, ‘ne oldu yavrum sana?’.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dedeme biraz daha sıkı sarılıyorum. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Üç yaşındayım. İçinde neden olduğunu anlamadığım bir dünya,
içimde gitmeyen bir sıkıntı ve onun sahibi ölüp gitmiş bir kadıncağız var. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">İyi şeyler olmayacak öyle hissediyorum. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-65118788101677872642013-10-10T02:41:00.002+03:002013-10-10T02:41:40.356+03:00<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">‘bana biraz şarap verir misin?’ diye arkadaki odadan bir ses
duyuldu, Elif yerinden kalktı, usulca mutfağa doğru yürüdü. Mustafa, Elif’in
gidişine baktı, sehpanın üzerindeki paketten sigara almak için uzandı, işte tam
o sırada belli belirsiz iç çekti, bir şeylere üzülen insanların her şeyinden
belli düşünceli hali yüzüne oturdu. Elif dolaptan çıkardığı şarabı bir bardağa
koydu, İsmail şarabı hep su bardaklarında içmeyi severdi, Elif bunu iyi bilirdi
ve böyle zamanlarda en iyisi İsmail ne derse onu yapmaktı. İsmail’in odasının
kapısını açtı Elif, al dedi, teşekkür ederim dedi İsmail olanca kibarlığıyla,
birkaç saniye Elif’e baktı, seni de yordum dedi, Elif bir şey demedi, Elif çok
şey dedi, Elif gülümsedi bunu neden yaptığını bilmeden, Elif’in aklından onca
güzel zaman geçti, Elif’in aklı karmaşık bir takvim oluverdi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">İsmail yazmaya başladı.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">“ ne diyeceğimi bilemediğim tüm insanlara; bir gün öleceğini
hiç düşünmemiş krallara, onların iyi kalpli kızları, nam-ı diğer güzel prenseslerine,
keşke ben de öyle el bebek gül bebek büyüseydim, olmadı; her şeyin hep kötü
yanını gören orta yaşlı teyzelere ki onlar bir gün söylenecek bir şey bulamazlarsa
hazin sonumuz gelmiş olacak; Türkçe dersine matematik defterini getirmiş ve
akşam evde her şeyi temize çekmek zorunda olan ilkokul üç çocuğunun, ilk
kasetini alıp defalarca dinlediği gece, işte ben o gecede sonsuza kadar dönüp
durabilirim; 1953’ün sonbaharından kalma bir fotoğrafın arka bir yerinde
yürürken, istemeden o fotoğrafa girmiş amca, bir ölü olarak başka bir insanların
salonunda öylece nasıl duruyorsa, ben senin hayatında öylece durabilirim;
uykuları giderek kısalan insanların yaşlandıklarını böylece anlamaları gibi,
sağ omzunda sebepsiz bir ağrı duyan kimseleri hep biriler terk eder, kimse bunu
bilmez oysaki işte tüm bunlar senin yüzünden, senin, yüzünden, bu kelimeler
yine sana yürümeye başladı, oysa daha, neyse.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ne yapacağız Elif diye sordu Mustafa bir soru işaretinin
eksikliğini çekerek. Artık içeriden susmuş daktilonun sesleri geliyordu. Bilmiyorum
dedi Elif, artık ben de bilmiyorum, sen de şarap içer misin? İçelim madem dedi
Mustafa, kaç senedir tanıyordu İsmail’i, on yedi mi, öyle bir şeyler, bu adam
dedi, bak düşündüm ortaokulda tanışmışız, o zaman da garipti, garipti yani,
bazen bir hafta bir şey konuşmadan gelir yanında durur, bazen durmadan ufak
tefek şeyleri anlatırdı, bir keresinde okuduğu bir kitapta bir kralı varmış
kralı diyorum, zannedersin kendisi binaltıyüzlere geri dönmüş, kızı varmış,
zalimmiş, on gün boyunca hiç bıkmadan bu adamın hikayesini anlattı, halkına ne
yapmış, kimlerin topraklarını elinden almış zorla, aslında kraliçeyi sevmezmiş
hiç ama sırf tacına laf gelir diye bir şey demezmiş falan filan, ne düşündüyse
artık, sırayla hepimiz küfrettik o krala, on gün boyunca bir kralı dinledik,
sonra dediğim gibi susardı zaten, o zaman da konuşmasını isterdik. Sen daha iyi
bilirsin gerçi, kime ne söylüyorsam.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Kime ne söylüyordu? Ah bu Mustafa’nın bazen her şeyi unutan
patavatsızlıkları. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Elif yine yerinden kalktı, uyumuştur, uyuyakalmıştır belki
diye düşündü, düşünmek umut etmenin yarısıdır, İsmail böyle yazmıştı bir
keresinde. Odanın kapısını araladı:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-<span style="font-size: 7pt;"> - </span><!--[endif]-->İyi misin İsmail ?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">İsmail durdu bir müddet; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-<span style="font-size: 7pt;"> - </span>İyiyim, düşünüyordum sadece, fazla bile
düşündüm, ama ne yazacağımı düşünüyordum, başka şey değil, seni de yordum yine,
sağol ama, bak şimdi ben bu daktilonun başında öyle mutluyum ki..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Öyle mutluydu ki. Öyle yazacaktı: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">‘ bazen zamanın durduğunu hissediyorum, yelkovanla akrep
arasında sıkışıp kalmış zaman nasıl böyle hareketsiz kalmaz zaten ona hayret
ediyorum. Bazen dik bir yokuşun başına gelmiş, yavaş yavaş merdivenlerden
yukarı çıkacak gücü toplamaya çalışan ihtiyarlar gibi hissediyorum, hissetmek
de iyi bir şey anasını satayım, hani çıkamayacağımı da biliyorum, öylece
duruyorum, öylece durmak, bir şeylerin kıyısında öylece durmak, mutluyum
sanırım, birisi sorunca cevaplamak kolay değil, insan ne hissediyorsun diye
sorulunca mutluyum demekten utanır mı? Ben utanıyorum. ‘<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Elif biraz daha şarap ister misin diye sordu Mustafa’ya.
Elif’in başka bir şişe daha açacağını marketteki çocuklar bile biliyordu da, böyle
sorulunca, Mustafa sadece kafasını sallayarak evet diyebildi ve tüm cesaretini
toplayarak bir soru daha sorabilirdi:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-<span style="font-size: 7pt;"> - </span><!--[endif]-->Dilara aradı mı Elif?</span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: 7pt; text-indent: -18pt;"> - </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; text-indent: -18pt;">Aramadı.</span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-<span style="font-size: 7pt;"> - </span>Ne dedin sen ona?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-<span style="font-size: 7pt;"> - </span>İsmail dışarıda dedim, Mustafa’nın evinde, gelip
gör istersen dedim. Gelirsen ara dedim, aramadı. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Şimdi biz insanoğlu adli vakalara suçlular ararız, her şeyin
bir sebebi vardır, bir cinayet varsa katil her zaman vardır İsmail’in dediği
gibi. İsmail işte bu şarap içen iki insan açıkça söylemese bile kendi katilini
kendisi seçmişti. İsmail bir gün gelip Elif’e başka birisinin varlığından
bahsettiğinde ve o bahsi geçen Dilara’yı cümle içinde, gözlerinin içinde, sesinin
o çok da aşina olunmayan tınısı içinde saklayamadığı zaman, Dilara’yı kendi
elleriyle teslim ettiğinde, onca İsmail’in intihar teşebbüsleri boşa çıkıvermiş,
uzun zamandır aranan suçlu cezası neyse çekmek için kendi kendine teslim
oluvermişti. Şimdi kimse Dilara’nın masum bir köylü olduğuna, kralın kendisine
dertlerini anlattığı bir gece, sadece kral olduğunu anladığı için, belki de
hayatında ilk defa bir kral görüp masum kız çocukları gibi dinlediği için bu
hikayenin bir parçası olduğuna ihtimal dahi vermezdi. Çünkü kral o köylü kızın
haberi bile olmadan onun peşinden gitmeye karar vermiş, olan kraliçeye olmuş,
kral tüm açık sözlülüğü ve kendisine söylediği yalanlar ile birlikte bu
lüzumsuz masala inanıvermişti. Dilara bilmeden ucundan dokunduğu garip bir
şeyin içinde şimdi en iyi yardımcı kadın oyuncu gibi durmak zorundaydı. Elif’in
bilmediği, İsmail dışarıda dediği zaman, Dilara’nın İsmail’in neyin içinde
olduğunu bilmemesiydi. İçeriden daktilo sesi yeniden duyuldu: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">‘ sana hezeyanlarımdan bahsetmek isterim, içimdeki o sesin
bana ne yapmamı söylediği, benim de karşı koyamadığım ve bundan da anlamsız bir
zevk aldığım zamanları söylemek isterim. Bunlar seni korkutabilir. Maalesef
sana bunları anlatıyorum, anlatıyorum ki kendim de duyabileyim. Sana bunları
beni sadece sen kurtabilirsin diye söylüyorum. Bu iş ne kadar ilgini çeker
ondan da emin değilim. Seni benim kurtarıcım olabileceğin için mi seviyorum,
seni seviyor muyum, ne kadar biliyorum ki seni, işte bunlar dönüyor kafamda,
korkma, ben sekiz yaşından beri böyleyim. Senden de bir şey istemiyorum,
dediğim gibi beni sadece sen kurtarabilirsin, ben böyle inanmak istiyorum, belki
bir kurtuluşum olduğuna inanmak istiyorum, bilmezsin ama ben son derece
bencilim. ‘<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Uyuyakalmıştılar. Daha fazla dayanamamıştı Mustafa, Elif ise
şaraplar. Bir yerde kalacaksan en iyisi uyuyakalmaktır diye yazmıştı İsmail. Elif
gözünü açar açmaz içeri koştu, İsmail yerinde yoktu. Masanın üzerinde bir sürü
kağıt kalmıştı, daktilonun sesleri. Geriye dönerken masanın üstüne kısa bir not
buldu:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">‘ hastaneye geri dönüyorum, bir taksi çağırıp giderim
birazdan. Hala nasıl nazımı çekiyorsunuz anlamış değilim. Bir müddet ziyarete
gelmezseniz bu hepimiz için en iyisi olur sanırım, deliliğin ucunda duran bir
adamı normal sayılabilecek hayatına onca uğraşarak bir gece de olsa
çıkardığınız için teşekkür ederim. Merak etmeyin, orada benim gibilerden çokça var,
çoğu da iyi insanlar, muhtemeldir ki ben de arızalı olduğumdan geçinip
gidiyoruz, belki bir gün aranıza başka şekilde dönerim ama ihtimaldir ki bu da
pek mümkün değil, şu an hiç de önemli değil. Böyle sabaha kadar yazmak iyi oldu
benim için, çocukken annem babam televizyon izlerken nasıl uyumayı seviyorsam
siz içeride iken yazmayı da o kadar seviyormuşum meğerse. Elif, beni affet, beni
bir değil, defalarca affet; Dilara dediğin mutsuz bir masalın olmayan
kahramanı, bunu da bilmeni isterim, bu bildiğin bizim hikayemizde nokta,
virgül; önemlidir ama, sana söylediğim onca şeyden sonra, o kızın masum
olduğunu bilmen önemlidir; bu seni hala sevdiğim anlamına gelmez, işte bu da
delilere bahşedilmiş açık sözlülük olsa gerek ama en azından bir kişiyi daha
aklamak demektir, insanın düşünecek çok vakti olunca kendi katilini bile
kendisi seçiyor, benim ki benim, sen elinden geleni yaptın ama kurtarmaya gücün
yetmezdi zaten, bunu bil istedim. Bazen gerçekler benim bile hoşuma gitmiyor ki
bilirsin ben deli gibiyim, ama gerçekleri bilmek iyidir, güzeldir, acıdır; bu o
kadar acı da değil, delinin biri bir yalan uydurur bazen, işte ben o yalan- ne
kadarı yalansa artık, seni o kadar acıtmasın istedim.’<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Sonra Dilara aradı Elif’i öğleye doğru, dedi ki Elif’e, Elif’in
bu hikayede kim olduğundan habersiz, geleyim bir yardımım dokunacaksa dedi,
insanların olanca masumluğu. Yok dedi Elif, seni de rahatsız ettik kusura bakma,
senden bahsetmişti İsmail, bir an panik yapıp aradım ama merak etme. İsmail dışarıda
demiştin diye sordu Dilara, onu anlayamadım, dışarıda ne demek, beni uzun
zamandır aramıyor, başına bir şey gelmedi umarım. Elif biraz düşündü, biraz
daha düşündü, yok yok merak etme, her şey yolunda dedi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">‘Sonra içeriden daktilonun sesi gelmedi. ‘ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Böyle yazdı İsmail. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-26845338263667412202013-10-01T00:22:00.003+03:002013-10-01T00:24:34.801+03:00öyle.<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Seni unuttuğumu zannettin Eylül, haklısın. Uzun zaman sonra
görüşmeyi bekleyen iki arkadaş gibiyiz, sen karşıma geldin, oturdun, bir çay
söyledin, ilk cümleyi kurmak zor olur, bilirsin, aklıma iyi bir şey gelsin diye
bekledim, bekledin, bir şey söylemedin, aklıma seni hayal kırıklığına
uğratmayacak kadar kötü, iyi, güzel, çirkin bir şey gelsin diye bekledim,
bekledim, sen bu hususta birkaç yaprak feda ettin, bir çay daha söyledin, ben
sigara içiyormuş taklidi yaptım, bilirsin, en iyi sigaralar kibritle yanar
dedim, içimden dedim, sen sessizliğimi duyabildiğin için konuşmaya başladık
sonra, garsona çaktırmadık tabii, on dokuz yaşındaki garsonlara garip bir saygı
duymak dışında işimiz olmaz bizim, sonra uzaktan sevdiğimiz bir şarkı duyuldu,
bunu bilerek mi yapıyorlar yahu, biz seninle ne zaman üzerimize ince bir hırka almadan otursak, soğuk kış günlerinde
arka arkaya defalarca dinlediğimiz bir şarkı duyarız, öyle oldu, öyle olmasına
da pek şaşırmadık doğrusu, sonra sen bana biraz oralardan bahsettin, oralar
uzak ama güzel dedin, gelsen sen de seversin, en güzel vedalar sonunda ‘Allah
kavuştursun’ diye bir yabancının eklediği cümle olanlar dedin, kalkıp
gideceksin diye korktum, gitmedin, ben bir sigara daha yakıyormuş gibi yaptım,
artık bir sürü şeyi böyle yapıyormuşum gibi yapıyorum dedim, anladın, öyle
oluyor dedin, zaman geçtikçe öyle oluyor, zaman senin içinden ve içinde
geçiyordu Eylül, o sırada şehirden içinde umutları olan insanları taşıyan yük
gemileri geçiyordu, küçük şehirlerden kederli bir şekilde başını cama yaslamış
aslında pek de bir şey düşünmeyen otobüsler, ah bu hayat dedin, ne çok şey
yapıyor bize, alışkınız dedim, insan işte, insan her şeye alışıyor dedim,
inanmadın pek, ben senin bir şeye inanmamış halini küçük kızların masum
hallerinden daha çok severim, sol tarafımda bir ağrı var dedin, bazen tutuyor,
bazen hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor, şaşırdım, bulutlar olmalı faili meçhulü
diye içimden geçirdim, bulutlar yağmur taklidi yapıyor diye içimizde gizli bir
korku, sen anlıyorsun ne zaman yağacağını ama ben bilmiyorum, şemsiye de
taşıyamazsın sen dedin, ağır gelir sana böyle ciddi sorumluluklar, bildin, bana
bildiğim çok şeyi sen öğrettin, saatine baktın, yani kuşlara, uzakta bir
kırlangıç sürüsüne diktin gözlerini, başladığımız gibi sessizce ayrılmalıydık, çay
bahçelerine en çok sonbahar yakışıyor dedin, gülümsedik, gitmen lazımdı, yoksa
iyiydik, güzeldik, kötü, çirkin.. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Sonra babam dedi ki; bu ağaç uzayınca gölge olacak burası,
bilirsin annen hiç sevmezdi güneşi, <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">birbirimize baktık birkaç saniye, birkaç saniye, birkaç
ömür. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-87798202175382405272011-11-15T22:34:00.002+02:002011-11-15T22:58:51.088+02:00devambiz seninle yavaş yavaş yaşlanan sakin ve aynı şarkıyı tam yirmi üç defa üst üste dinleyebilen insanlarız sevgilim, sakince. yirmi üç asal ve asil bir sayı olduğundan bu tutumumuz, onu da not olarak düşelim. düşelim, düş, düşes. <div><br /></div><div>ben senin anlatımı bozuk cümlelerinin elinden tutarım, bakınız yukarısı; sen beni koynunda saklarsın tüm kötülüklerden, bakınız yatağımız. </div><div><br /></div><div>bakınız; hayat kısa cümleler. </div><div><br /></div><div>biz hiç ölmeyelim, benim bir ölenim oldu, hiç iyi birşey değil bu. insanın ölmesi diğerlerine haksızlık. </div><div><br /></div><div>yok, biz sonsuza kadar yaşayalım. nasıl yaşayalım? </div><div><br /></div><div>iki genç sevgili gibi birbirini tanımaya çalışan, kimsenin ne sattığını anlamadığı, bu dükkanın kirasını nasıl ödenir denilen bir yerden alışveriş yapan malum insanlar gibi malum şeyler alalım kimselere çaktırmadan, üç yaşındaki bir kız çocuğu kuşlara yem atarken nasıl mutlu oluyorsa öyle mutlu, yabancı bir turist yabancı bir memlekette yabancı insanların fotoğraflarını çekerken nasıl umursamazsa öyle, orta halli alımlı bir kız kendine bakan erkekleri görünce birden güzelleşir ya, birazcık da onun gibi, okulu asmış, hadi asmamış ama dondurma yemek için eve geç gidecek iki ortaokul öğrencisinin annelerine söyledikleri yalan gibi sade (dondurma ama yalan), hadi içinde bir fazla iki geçsin paragrafımızın, iki yaşlı adamın telaşsız konuşmaları gibi sakince yaşalım. </div><div><br /></div><div>yok, böylesi de pek sıradan, ölelim biz, bir an önce ölelim, korktun değil mi sevgilim? </div><div><br /></div><div>balık tutan amcalardan birisi olup köprüye düşen yıldırım sonucu ikimiz ölelim, çöp toplayan teyzeye çarpan dikkatsiz bir araba ile vahim bir şekilde can verelim, her ölüm vahimdir sevgilim, az önce vapurdan bakan üç gençten az önce denize atlayan birisinin talihsiz intiharı olalım, çünkü biz yüksekten atlayamayız seninle, mutluymuş gibi yaparken mutsuzluktan çoktan ölmüş insanlardan olalım, ölelim. </div><div><br /></div><div>ölümü yazmak bile zor, en iyisi biz yaşayalım sevgilim. </div><div><br /></div><div>hadi yatağımıza gidelim. </div><div>devam. </div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-47386476091269642082011-09-09T00:59:00.001+03:002011-09-09T00:59:39.285+03:00eylül'f<p class="MsoNormal">Benim klavyemin f harfi bozuk. İçinden f geçen aşkları yazamam, yalnızlığın içinde f var, yazabilirim, içinden şehir geçen otobüslere binmeyeli çok oldu, ama size güzel bir şarkının nakaratını dinletebilirim, elimde kötü alışkanlıkların izi var, sigara içsem size bunu anlatabilirim. Eylül var, eylül her sene bir gün var, eylülün içinde f yok, olsa da idare edebilirim. </p> <p class="MsoNormal">Size yalan söyleyebilirim. İçinde doğrular var. </p> <p class="MsoNormal">Şimdi ben, gecenin bir vakti, eve doğru yürüyorum. İki yoldan gidebilirim eve, kestirmeyi bildiğim bir yol var. Biraz tenha. Evler var, evlerin kimisinin ışıkları yanıyor, gecenin bir vakti, ne yapar bu insanlar? Uyuyanlar rüyalarında ne görürler, onu düşünürüm, kocaman rüyalar. </p> <p class="MsoNormal">Sonra yanımdan ışıkları yanan bir polis arabası geçer, kim bilir hangi katilin peşine düştüler? Yanımdan aklının başka bir yerden geçtiği belli olan kırküçlü yaşlarında bir amca geçer. Amca gülümsemez, amca elindeki poşette birşeyler taşır, amca düşünceli, amca işten evine dertlerini taşır, hayat gailesi, amca aybaşında yatacak maaşının yetmeyeceğini düşünür belki, ben öyle düşünsün isterim çünkü, küçük ve önemsiz şeyleri kafasına taksın isterim. Malum, dünya ölümlü. </p> <p class="MsoNormal">Eve doğru yaklaşıyorum. Eylül. Üşüsen kimse inanmaz ama rüzgar var. Benim şehrimde hep bir rüzgar var. Yapraklar son konuşmalarını yapıyorlar ağaçlarla, ağaçlar konuşur da biz duyamayız kimi zamanlar. </p> <p class="MsoNormal">İçimde garip bir sıkıntı var. Ama eylül, olur öyle, kimse yadırgamaz. </p> <p class="MsoNormal">Yanımdan lise sona geçmiş bir öğrenci geçer, bu sene neler öğrenecek onu düşünür. İki birayla güzel olmuş kafasından on sene sonrasının hayali geçer. Bir işe girmiş, evlenmiş belki de, yok, o güzel kızla değil, o kadar da uzun boylu değil. Öyle olsa içinden f geçer. </p> <p class="MsoNormal">Eve yaklaşırım, kestirmeden mi uzun yoldan mı gittim, ne önemi var? Bizim evin ışıkları hiç sönmez. Annem oturur balkonda, beni bekler. Benim annem çok güzel çay içer. </p> <p class="MsoNormal">Yanımdan mahallenin bakkalı geçer. Tanırız birbirimizi ve birbirini tanıyan her uzak iki yabancı gibi gözlerimizle iyi geceler dileriz birbirimize. Tüm bakkallar bunu bilir eylülde. </p> <p class="MsoNormal">Oysa şimdi, yeni bir sevgili edinmiş ve bunu bütün dünyayla paylaşmak için can atan genç bir kız olmak vardı. O genç adam ne çok severdi o genç kızı, eylülde. İçi içine sığamamak diye bir tabir vardı, tabir-i caizse o genç kız için, onun üçte biriyle yetinebilir insan, bunu farkedince yaşlandığımızı fark ediyorum eylül, haksızsam sen söyle. </p> <p class="MsoNormal">Ev iyice görünür olur, annemin sigarası uzaktan kırmızı olur, söner, kırmızı olur, söner. Söner, söner, bir daha da yanmaz eylül, kötü değil mi? Böyle bitmesi bazı şeylerin, bazı şeyler ağır şeyler, bir ömür boyunca sağ cebinde taşıyacağın ve elini ne zaman cebine atsan yokluğunu anlayacağın şeyler, bir ömrün bitmesi ağır, bir dahası olmaması bazı şeylerin, ağır. </p> <p class="MsoNormal">Bu yazının içinden içinde f olmayan anlamlı bir eylül geçer, annem geçer, gider. </p> <p class="MsoNormal">Eylül, annemi alıp gider. </p> <p class="MsoNormal">Ağır.</p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal"><br /></p>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-67941744019276796112011-09-03T15:30:00.000+03:002011-09-03T15:31:25.560+03:00eylülgeldi. <div>
<br /></div><div>ve ben yazacağım yine. </div><div>
<br /></div><div>az</div><div>
<br /></div><div>da </div><div>
<br /></div><div>olsa. </div><div>
<br /></div><div>sonra</div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-80674324522023150282011-03-05T00:14:00.002+02:002011-03-05T00:29:52.161+02:00f*logI'm dancing. <div><br /></div><div>şaka, evde oturuyorum, evde oturdukça, cuma akşamları ve virgülü daha fazla kullandıkça yaşlandığımı anlıyorum. </div><div><br /></div><div>zaman çabuk ve kafiye olsun diye değil, öyle olduğundan abuk da geçiyor. pazar akşamlarını hatırlıyorum, akabinde haftaiçi bir akşamı, çoğunlukla perşembe, sonra yeniden pazar oluyor. pazarlar hayatımızın yeni başlangıçları. pazartesinin sendromu var ama pazarlara diyecek birşey yok. pazarlara kızamazsınız. </div><div><br /></div><div>aklıma hala roman kahramanları gelmesi çok ilginç. uzun yıllar ikinci ligde top koşturmuş bir futbolcunun emekli olunca, ki otuzbeş yaşına tekabul eder, istanbul'a geldiğini, sonra birkaç uğursuz insanla tanışıp hayatına renk kattığını düşünüyorum, herkeslerden kaçan bir profesör, zengin bir adamın mutsuz karısı, yanlışlıkla birini öldürmüş ve yakalanmaktan korkan iki kişi. bunları düşünüp üzerine birşey koymadan uykuya dalıyorum. </div><div><br /></div><div>günün birinde hiçbir şey yazamasam, kendi hayatımın hikayesini yazacağım, 'sıradan bir insanın hikayesi'. </div><div><br /></div><div>şarkı diyor ki: I want the world to stop</div><div><br /></div><div>bize want'ın böyle kullanabileceğini hazırlıkta ezberletmişlerdi. hazırlıkta bahsi geçen hayata çok iyi hazırlandığımız söylenemez. benim tek derdim, derslerimi on getirmekti, o vakitler on vardı, dokuz yetmezdi. sekizbuçuktan dokuz almayı da ben kendime pek yediremezdim. hırs küpüydüm, bal küpüne dönüştüm yıllar geçtikçe. </div><div><br /></div><div>o değil de öldüğümüz zaman krallarla karşılaşacağız. düşünsene, kralsın padişahsın ölmüşsün. hiç senin ölünle benim gibi nacizane birininki bir olur mu? bana ne yaptın diye sorsa kem küm, bir kapıcıya sorsa adamcağız yaşamadım bile diyecek, ama öleceğiz, ne garip değil mi? </div><div><br /></div><div>aşk değil, birilerini gerçekten sevebilmek önemli olan. yazmadığım sürece ben bunu anladım. sen de anladın mı? </div><div><br /></div><div><br /></div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-41176136578297898072011-01-19T23:32:00.002+02:002011-01-19T23:37:45.575+02:00ftam on yedi defa şifremi girdim, hepsinde yanlış. gizli sorumu kendim bile kendime sormadığımdan oradan kurtarmanın da ihtimali yok. hotmail account'umun da şifresi kayıp, hadi diyelim ki google halime acıdı da oraya gönderdi, açıp bakamam yani. son bir deneme ile başardım, mutluyum. <div><br /></div><div>bu iki ilahi mesaja işaret eder:</div><div><br /></div><div><ol><li>o kadar uzun zamandır yazmıyorsun ki yazsan ne olur canım ciğerim der. </li><li>artık senin ilgi alanların değişti, eşek kadar adam oldun, o romantik yanın öldü, kasma boşuna der. </li></ol><div>2. şık doğrudur ama çıkmadık candan da ümit vardır. siz böyle yaz yaz dedikçe benim için mutludur, çaktırmam. şımarırım, çaktırmam. milyonların baskısı yoktur ama olsun, kıymetlisiniz, vay arkadaş, bu cümleleri de yazıyorum ya, devir değişti, çelik de değişti. </div></div><div><br /></div><div>o kadar uzun zamandır o kadar çok çalışıyorum ki görseniz siz de bana hak verirdiniz. o yüzden notumdan düşmeyin. </div><div><br /></div><div>sonra düşersiniz.</div><div><br /></div><div>en güzel yazılarımla yakında sizlerle değilim ama birkaç kelam edebilirim. </div><div>sevdiğim sözle bitirelim, nefes aldıkça ümit vardır. </div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-67523889502872602302010-12-09T22:08:00.002+02:002010-12-09T22:37:53.867+02:00sayfaboş sayfaya bakıyorum. <div>boş sayfaya bakıyorum. </div><div>boş sayfaya bakıyorum. </div><div><br /></div><div>ilk defa yazacak bir ortaokulbeş öğrencisinin aklına gelmeyen ilk cümleyim. elimde çocukluğumdan kalma ve ne zaman düşünsem bana masalsı bir eskilikte, sanki başka birisinin hayatıymış gibi anlatılan bir hikaye. buna üzülsem mi sevinsem mi bilemiyorum. ki o zamanlar, eğer birgün başkalarının görmediği ayrıntıları görmeyi unutursam, yani onlar gibi olursam hayat denilen şeyin çok bir manası kalmaz diye düşündüğümü hatırlıyorum. düşündüğümü hatırlıyorum, uzun yürüyüşlerde, otobüsün camına başımı dayadığımda, gece uyuyamayıp son bir sigara içmek için yataktan kalkıp soğuk yere bastığımda, kahramanlarım yeni bir şehre gelip eski dostlarını bulmaya çalıştığında, yani aklımın içinde, askerde nöbette üç saat ayakta beklerken, hep düşündüğümü hatırlıyorum. </div><div><br /></div><div>bugünlerde, düşünmek büyük lüks sevgilim. bak şimdi, sen uyanınca sana göstermek için sabırsızlanamayacağım kadar boş satırlar yazıyorum, çünkü ben, boş sayfaya bakıyorum. </div><div><br /></div><div>oysa hala, uçlarını kestiğim ve kimin ne niyetle bahçemize diktiğini bilmediğim palmiye, o kesilmiş uçlarını yerine koyunca şaşırıyorum, onbeş kere üst üste dinleyecek kadar bir şarkıyı sevdiğimde şaşırıyorum, bazı sabahlar yataktan kalkmak için acele edecek kadar güzel birşey olduğunda ne oluyor diye aynaya bakıyorum, gülümseyerek, kendimi fazla şımartmadan, böyle iyi şeyler hala oluyor diye şaşırıyorum. </div><div><br /></div><div>lakin bunun bilinçli bir seçim olduğunu da üzülerek biliyorum. o çok düşündüğüm zamanlarda, hayatın bu kadarına değmeyeceğini kendi kendime söylediğimi iyi hatırlıyorum çünkü. şimdiki halime benzer insanlar gördüğümde ve onların da bir gün benim gibi öleceklerini hayal ettiğimde, bazen ciddi bir cenaze töreni, onlara özendiğim gözlerimin önüne geliyor. şimdi, özendiğim o boşlukta boş bir sayfayı, sana bu boşluğu anlatarak dolduruyorum. </div><div><br /></div><div>bu sıkıntılı hal ve boş bir sayfa bana hiçbir zaman yazamayacağımı düşündüğüm romanımın ilk cümlesini söylüyor, sessizce. duymuyorum, duymak istemiyorum. </div><div><br /></div><div>belki de, tüm o vakitlerde yeteri kadar acı çektiğimden daha fazlasını istemiyorumdur, acı çekmek ve o sessizlikler beni büyütmüştür belki. kulağında küpesi, uzun saçları ile bir anadolu kasabası rock barında, çevresinde onca şeye rağmen kendini kaybetmeden batari çalmaya devam eden amcalardan biri olamayacağımdandır belki yazdıklarım. arkadaşlarımın çocukları olduğunda, benim isyankar ve aralarına karışmayan sessiz bir adam olamayacağımdandır, akıntıya karşı kürek çekmek hiç bana göre değilmiş demişim anlaşılan, sessizce. akıntının beni götürdüğü yeri sevsem de, orada durmayı da özlemiyor değilim zaman zaman. </div><div><br /></div><div>boş sayfaya bakıyorum ve anladıklarım bunlar, bunları sen bana anlat sonra diye buraya yazıyorum. </div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-79334757959601576222010-10-12T00:09:00.001+03:002010-10-12T00:09:39.909+03:00f*ç<p class="MsoNormal">Aklımın ucundan cümleler uçuşuyor da sana adam akıllı uslu ne yaptığını bilen virgülsüz herşeyin farkında bir şarkı yazamıyorum sevgilim. </p> <p class="MsoNormal">Birbirimizi kandırmanın da çok manası yok, kabul edelim, böyle günlük güneşlik havalarda insanın aklı deniz kenarına gider, işten erken çıkar eski bir türk filmi izler evde, haylazlık yapmaya alışırsa bir insanın beyni, çekilecek acıları eskiciye eski bir radyo karşılığında verir, sonra deniz kenarına gider, bu kafayla yazılar ancak ciddi dertleri olan, daha ziyade 23 yaşındaki kız ve oğlanları etkiler, geri kalan sağlar biraz düşünüp aslında çocukluğumun ortabirindeki bir akşamüstüsünü özlediğimi kolayca fark eder, tanımadığım bir şehirde sokak arasında kendimi annemlerin biraz arkasında yürürken gördüğümü fark eder, o küçük çocuğun uyumadan önce şimdinin pi katı kadar fazla düşündüğünü not eder, birbirimizi kandırmanın bir manası yok, bunu böyle kabul edelim, ne kadar asık surat, ne kadar uykusuz gece, o kadar satır sevgilim, herşeyin bir karşılığı var, kabul edelim. </p> <p class="MsoNormal">Hayat akıp gidiyor, biraz bundan bahsedelim, bırakalım boş konuşmayı. Hayat akıp gidiyor, sözü uzatmayalım sevgilim, bak eylül eylül diyorduk, geçti gitti başımızın üzerinden. Bir parça eylülün kırk yıl hatırı vardır hüzünlü memleketimde, bilirsin. Ben eylüle hep darılırım böyle aniden gittiğinde, bunu bilir ve üzerinde durmayız sevgilim. İkimizin arasındaki hukuk çok mahkeme eskitir, çok su götürür, çok iyi yalan söyler, çok insanın kalbini isteyerek kırmıştır, çoktan seçmeli bir c şıkkıdır, ismini duyduğun ama daha önce hiç tanışmadığın birisinin elini sıkmak, tanıştığımıza memnun oldum eylül. </p>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-58332471474206537592010-09-15T23:18:00.004+03:002010-09-15T23:51:44.081+03:00f*-otobüsben eylülü severim. sorsan söyler eylül de beni sever. eylül söylemez, eylül yağıverir adamın üstüne, eylül bildiğimiz eylül hep, sarı yaprakların seri katili, geri dönüşlerin takvim yaprağı, hüzünlü isim tamlaması, hiç yaşlanmayan eylül. neyse, bunları yazmayacaktım,<div><br /></div><div>çünkü şimdi ben, kalabalık bir semtten geçen belediye otobüsünün içinde, yanında oturan annesinin hayattaki biriciği, üzerinde pazardan alınmış bir tişörtle etrafa bakınan, tüm bu garip kalabalığın ortasında masum, aklında içinden geçtiği büyük ve gösterişli semte arkadaşlarıyla gelmek olan, sınıfa saçlarını hep atkuyruğu yapıp gelen esra'yı uzaktan uzağa seven ama açılamayan, sekiz yaşında bir çocuğum. </div><div><br /></div><div>kocaman bir hayat var önümde, oysa şimdi annemin yanında, bizim eve çıkan yokuş merdiven sokaktan yavaşça, hatta annem yorulduğu için dinlenerek arada sırada, çıkmamız lazım. birazdan eve gideceğiz, çarşıdan aldıklarımızı mutfağa koyacağız, biraz yeşillik, biraz ismini daha bilmediğim sebzeler. annem ne derse onu yapmalıyım, çünkü daha sekiz yaşındayım. </div><div><br /></div><div>sen'i bilmiyorum daha, esra var, o kadar uzun vadeli değil, onun da farkındayım, bu da koyuyor bana. </div><div><br /></div><div>büyüyünce çok şey olmak istiyorum. aşık bir mühendis olmak istiyorum mesela, t cetvelini söylenerek taşıyan abim gibi olmak istiyorum, babam ne derse kızacak birşey bulan ablam gibi asi olmak istiyorum, bazı akşamlar eve sarhoş dönen amcamın oğlu gibi çakırkeyf olmak, mahalledeki bakkal amca gibi kendimden küçüklere evlat demek, son saniyede gol atan futbolcular kadar mutlu olmak, büyüyünce üç beş dakika da olsa aya gitmek, yabancı bir ülkenin sokaklarında kaybolmak, deniz kenarında sabahlamak, ananemin komşularına hava atabileceği işler yapmak istiyorum. </div><div><br /></div><div>sekiz yaşındayım, sen hiç sekiz yaşında oldun mu? </div><div><br /></div><div>sen'in elini bu benim sevgilim diye tutup mahalledeki çocuklara göstermek, eğer senin için de uygun olursa filmlerdeki gibi öpüşmek istiyorum sen'inle, tabii uygun olursa. </div><div><br /></div><div>sana biraz eylül'den bahsetmek istiyorum, tabii uygun olursa.</div><div><br /></div><div><br /></div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-41569153492086960872010-09-04T23:00:00.003+03:002010-09-05T03:15:55.526+03:00f***Sevgili Ben Sherman, <div><br /></div><div>eylül yine geldi ve o kadar uzun zamandır yazmamışım ki klavyede harflerin yerini karıştırmaktan, sana da bu mektubun satır aralarında istediğim şeyleri anlatamamaktan korkuyorum. </div><div><br /></div><div>denizden geçen gemilerdeki adamlardan bahsetmiştim, bilirsin istanbul denize kapı komşu bir kent ve sen, eğer bu şehirde yaşıyorsan denizin külüne muhtaçsın. İstanbul, sevgili Ben, senin istanbul'u böyle uzak bir yabancıdan değil, anlayacağını bilsem eski bir şairden dinlemen lazım. çünkü istanbul, benim fazlaca dinlediğim yavaş şarkılar gibi insanın içinde bir yer eden memleket, adamın içine oturan bir memleket, bak dikkat et, kafiye olsun, ölsün diye değil, senin hayatının ucunda yaptığın herşeyi gözleyen bir anne, sessizliğini dinleyen sessiz bir arkadaş, öldüğünde arkandan iyi konuşacak uzak bir arkadaş, sana sigarayı bırak diyen samimi bir tanıdık. velhasılı, istanbul, benim i'lerini ufak yazdığım istanbul, ufak çocuklar kadar saf söyleyebilir sana duymak istemediklerini. </div><div><br /></div><div>bak ben insanlar görüyorum, marketin önünde oturmuş düzenli oturur amcalar. ki o amcalar bu yazıları okusa der ki, yürü git kardeş, bizle uğraşma. insanlar görüyorum ki ölecekler, herkes gibi. bu insanlar benim içimde bir yerleri acıtıyor, eskisi kadar insanın içini acıtacak aşklar göremiyorum ne yalan söyleyeyim, bu benim içimi acıtıyor, garson çocuklar görüyorum ki her biri saklanmış şehrin uğultusuna, ki içimde kelimeler var, yazamıyorum, acıtıyor bir sağ sol yanımı.</div><div><br /></div><div>Sevgili Ben, seninle konuşmayalı bir asır oldu neredeyse, oysa yanı başımda öylece durduğunu herkes bilir. yüzüne bakınca seni tanıdığımı ben hatırlarım. hatıralar sevgili Ben, beni iyi hatırlamayalabilirsin; ben ki çokca kötülük yapmış olabilirim sana, istemeden. ama iyi hatırla, o zaman da söylerdim sana, eğer içinde çok da bilmeden yapmış olduğun yanlış birşey varsa, o yanlışları 0,22 ile çarpacaksın, bu telafi eder bir çok şeyi. </div><div><br /></div><div>yanı başında ben durabilirim ya da yerimi almış olabilir hiç de istemediğim bir yabancı. umarım iyi bakıyordur sana. sana ancak bunu söyleyebilirim günümüz istanbul'unda. </div><div><br /></div><div>adamlar görüyorum, insanlar değil ve içimi acıtıyorlar boş zamanlarında.</div><div><br /></div><div>sevgili Ben, ben diyorum sana, belki de bu ikimiz üçümüz ve çoğumuz için yeterlidir bazı şeyleri anlatmaya. </div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-60223765761186349362010-06-21T09:31:00.001+03:002010-06-21T09:31:53.827+03:00f*d<p class="MsoPlainText">Oyle adamlar var ki mardin'de yasiyorlar, mardin ki benim kalbimin yuzde besi, sen tut(ma) bu adamlar oranin taslik evlerinde yasasinlar, yuzleri hep gulsun genellikle bazen ama hep. Bu adamlarin bir suru cocuklari var, o cocuklar bizim gibi yabanci olduklari kiyafetletinden degil yabanci bakislarindan anlasilan yabancilara ara sokaklardan gecen kestirmeleri gosteriyor, kestirsen bile uzun degil mardin, olsun, o cocuga butun aksamustusunu bize verdigi icin dondurma alayim diyorum, en pahalisindan degil en ucuzundan, almiyor, annem bana hergun aliyor diyor, utangac, kestirme, yanimizdan uzaklasiyor. </p> <p class="MsoPlainText"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoPlainText">Bazi adamlar bazi kadinlari cok seviyor da degismiyor dunya, boyle mi degisecek zaten, benimki de laf, soz, kelime. </p> <p class="MsoPlainText"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoPlainText">Simdi dunyanin ismini burada ansam yok artik kentinte adamlara bakiyorum. Adamlarin acelesi var ama caktirmiyorlar. En kodamanini da goruyorum, cok iyi bir kariyer, guzel elbiseler, karizmatik falan, eli cebinde konusan adamlar karizmatik oluyor zaten, ah bu adamlar neler biliyor da soylemiyorlar.</p> <p class="MsoPlainText"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoPlainText">Bir de otelin lobisindeki anlamsiz masada, ben ne zaman gecsem ayni masada oturan bir baska adam goruyorum. Benim uzmanlik alanim birsey yapmadan durabilmeyi beceren adamlar, lakin bu adami pek anlamiyorum. Sanki birseyler anlatmaktan yaklasik sekiz sene once vazgecmis de oylece duruyor, ayni masa, kestirmesini bildigim kucuk otelimin odasina sessizce geciyorum.</p> <p class="MsoPlainText"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoPlainText">Bu anlattiklarim sevgilim, hayat memat meselesi aslinda, sana tuyo vereyim. </p> <p class="MsoPlainText"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoPlainText">Hayat dedigin birgun bitiyor nihayetinde, e maalesef oyle. Zaten manasini arayan arkadaslarla konustuk, bunu beni boyle biliyor saglam adamlar.</p> <p class="MsoPlainText"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoPlainText">Son kelimemizden devam edersek, adamlar diyorduk degil mi, adamlar, bazi adamlar kocaman sehirlerde buyuk kucuk, kalan adamlar az kimsenin bildigi yabanci kentlerinde kucuk kucuk, birbirinden habersiz yasayip gidiyorlar. Hep bir fazlasini istiyoruz hayattan, ustu aman sakin kalmasin, derdimiz dersimiz bir sekil mutluluk, nihayetimiz fin, bu bana garip geliyor bazi zamanlar. </p> <p class="MsoPlainText"><o:p> </o:p></p>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-61990805808177205682010-04-29T00:18:00.001+03:002010-04-29T00:19:01.267+03:00fdaha hüzünlü şeyler yazmak isterdim ama bu da benim öbür yanım..<div><br /></div><div><a href="http://hakikizaytung.blogspot.com/">http://hakikizaytung.blogspot.com/</a></div><div><br /></div><div><br /></div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-5302259793341034342010-04-16T00:07:00.002+03:002010-04-16T00:12:03.825+03:00f*keanebu yazıyı yazmazdım da yatmadan önce bir 'keane' şarkısı dinlemek geldi, içimden, dışımdan, içim dışım bir. <div><br /></div><div>biraz alkol tüm bünyeleri güzelleştirir. biraz alkolün sağlığa yararı bile vardır bence, bu benim fikrim, sen sakın içme. </div><div><br /></div><div>bir keresinde bir smiths şarkısını tam 44 defa arka arkaya dinlemiştim, please please let me get what I want. </div><div><br /></div><div>bu yazıyı yazdım da hala içimde adamlar dolaşıyor ki sözde size onların hikayelerini anlatacaktım, adamlar içimde bazen öyle bir dolaşıyor ki, işte o zaman anlıyorum, yaşıyorum. </div><div><br /></div><div>küçük memleketlerde zaman daha yavaş geçiyor, bunu da biliyorum. </div><div><br /></div><div>olduğu kadar.</div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-37085960534247619882010-03-22T21:03:00.002+02:002010-03-22T21:48:04.732+02:00f*tvbenim blogum bir takım adsız'ların yorum yeri. benim blog'um bir gavur icadı, yoksa bildiğin günlük. benim hatıra defterim de vardı zati küçükken. hatta yan sınıfta bir abla kız yazmıştı da sevinmiştim, bana demişti ki sen çok şirinsin. insan 11 yaşında yakışıklı olamaz zaten. olsa ben olurdum. gerçi ben yaşlandıkça daha bir güzelleşen erkek modeliyim, bunu da tarihe bir not olarak düşelim. <div><br /></div><div>sonra geçen babamla oturduk, babam mülayim insan, birşey okuması gerekti, ne olduğunu hatırlayamadım ama birşeye yakından bakması gerekti, babamın. insanın babası yaşlanır mı? babam gözlük buldu sehpanın üstünden, yakın gözlüğü, babam on santim dibimde, önce beyazlamış saçlarını gördüm, sonra babam gözlüğü taktı, babam gözümün önünde yaşlandı, babam gözlüğünün ucundan ne olduğunu hatırlamadığım şeyi okumaya başladı, babamın gözünün kenarında biraz kırışıklık gördüm, oysa benim babam mülayim adam, benim babam yaşlanır mı? içimin bir içinde yer etti bu hal, dedim ya, babam. </div><div><br /></div><div>bir kadeh şarap yazasım geldi. </div><div><br /></div><div>bazı şeyler benim ve sessizliğim arasında. bazı şeyler golünü atmış bir futbolcunun oyundan alınırkenki sevinmiş hali. bazı şeyler ikimizin ortasında. eski bir şarkıyı dinleyince yeni birşey düşünmek gibi bazısı. "yol aldım sevdalardaaaaa kendimi bulmak için.." bak sana da oldu. bazı şeyler böyle, oluveriyor herkese. bazı şeyler benim ve şirkette çiçekleri sulayan amca arasında. hızla geçen zaman ve aniden yaklaşıveren bahar arasında olanlar, bunlar kolay mevzular. bazı şeyler 2. sayfanın sağ alt köşesi. bazı şeyler eminim ki senin de başına geliyor, bazen. </div><div><br /></div><div>bugün eski bir kırtasiyenin vitrininde masal kitapları gördüm; parmak çocuk, güliver, ayşegül biryerlerde.. yahu hangi şey çocuk kitapları kadar masum olabilir? benim sevgilim cunsen gitmiş küçük prens'i almış, onu okumuş gelirken..</div><div><br /></div><div> küçük prens şirin, yaşlanınca umutluyuz kendisinden; babam aynı babam, mülayim, gözlük onun değildir zaten; bazı şeyler bazen iyi bazen sonbahar, bu da sonbaharı sevdiğimden. </div><div><br /></div><div>şarap demiştik, bir kadeh şarap. </div><div>sonra yazasım gitti, gelir yeniden. </div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-33355684234560388172010-03-07T23:02:00.002+02:002010-03-07T23:14:31.826+02:00f*eimkanın olacak yazı yazacaksın.<div>lakin benim uykum vE. </div><div><br /></div><div>eksik kalan cümleler adına</div><div>iyi huylu yalanlar bir de.</div><div><br /></div><div>yazmayacağım, neysE.</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-72147433901014358402010-03-01T23:11:00.002+02:002010-03-01T23:56:55.801+02:00f*you wasted itşimdiden söyleyeyim, uzun yazacağım. şimdiden söyleyeyim, bir gün delirip aranızdan gideceğim, daha doğrusu deli gibiymiş yapıp aranızdan kaçacağım. lakin konumuz bu değil, benim de şimdilik böyle bir cesaretim yok. dediğim gibi, uzun yazacağım, bu nedenle şimdiden susayım. <div><br /></div><div>sana kalırsa bahar kaç gibi burada olur, bana onu söyle, söyle ki uzun uzun yazayım. </div><div><br /></div><div>dışarıda kuşlar var, denize yakınlar, siz hiç martıların gecenin bir vakti bağırmalarını dinlediniz mi? doğrudur, benim de sabaha karşıyı görmeyeli çok uzun vaktim oldu. sabaha karşı önce bir mavilik, sonra kuşlar. bir keresinde sokakta bir evden diğerine yürüyordum da pek iyi şeyler söylememişti kuşlar, sabahın dördünü kırk dokuz geçiyordu, hayat geçiyordu hemen sağımdan da kuşlar bana bir şey söylememişti, kırgın değilim ama aramızdaki samimiyete inancım kalmadı. </div><div><br /></div><div>güzel şarkılar söylemek isterdim ama elimizde bunlar kaldı, idare edelim. </div><div><br /></div><div>'adsız' dedi ki böyle yazar mı olur? yazar dediğin üretken olur dedi adını vermeden. bu bana çok koydu, kaç gündür aklımın ucunda duruyor da bir şey demiyorum. ah adsız, hiç öyle denir mi? ben yazmasam da dönüyor dünya ve mutlu mesutum demek ki, insan hiç başkasının kıçıkırık hüzünlerini ister mi? adsız bana dedi ki otur biraz as suratını. adsız'a karı boşaması kolay, adsız bir kahramanlık yapana kadar isim de vermiyorlar, adsız yeteri kadar acı çekince güzel günler göreceğiz çocuklar. </div><div><br /></div><div>kuşlar demiştik, uçtu gitti kuşlar. </div><div><br /></div><div>ben geçen gün bebekten arnavutköye yürüdüm noktalama işaretlerini üstüme iyilik sağlık evde unutup. yanımdan eski arabalar geçti, daha yeni oldukları belli sevgililer, balık tutan amcaların yanından yürüdüm, yaşlı bir çocuk geçti yanımdan, hava kapalıydı, yağmur geçti üstümüzden, camdan baktı zengin insanlar bu garip halimize, benim yanımdan içimin anlamadığım buruk hali geçti, ben yürüdükçe büyüdüğümü farkettim maalesef ekleyerek cümlelerime, yanımdan bir ağaç ve sardunyalar geçti, iki tane yalan üç tane mutluluk geçti, güneşli bir kasabanın dar sokakları geçti de çaktırmadık birbirimize, neşeli insanların kandırıkçı halleri ile şakalaştık ayaküstü, ben geçen gün iyice bir yürüdüm anlayacağınız, üstüme iyilik sağlık. </div><div><br /></div><div>bazen öyle insanlar öyle zamanlarda yüzüme bakıyor ki çok mu garantici yaşıyoruz diyorum şu uzun hayatı. </div><div><br /></div><div>ismini gizleyen başka bir okuyucumuz benim de'lerime laf etmiş. yahu işin gücün mü yok, burada hepi topu beş kişi kaldık zaten, sen ben bizim acılar. benim de'lerim ayrı dursa ne olur çok sevdiği bir önceki kelimesinden, bitişik dursa kime ne zararı var. oysa zekanı takdir etmedim değil, bunu da sen anladın, paşada anladı, da'lar anladı da kuşlar gitti cidden, ben de bunu anladım. </div><div><br /></div><div>boş vakitlerimde boğazın içinden geçen bir gemiye biniyorum, bunu da sonra anlatırım, boğaz ve benim vaktim boş oluyor geceleri, bu sebeple geceleri içiyorum. içinden boğaz geçen şehirleri bu yüzden seviyorum. </div><div><br /></div><div>tek bir son cümle yazmamız gerekirse basit bir doğru olsun sevgilim, iki noktayı üst üste değil biraz mesafeli koyarsak becerebiliriz, benim seninle aramda geçen en kısa yol bu kadar doğru olmalı, bunu da bana sen öğrettin. </div><div><br /></div><div>son cümle.</div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-77341499836629796642010-01-28T00:03:00.000+02:002010-01-28T00:04:32.056+02:00f*bakan<p class="MsoNormal">Ben başbakan olsam, krallığımı ilan etmek için türlü oyunlar peşinde koşardım, first lady olacağına geçmişin güzel bir kraliçesi ol diye sevgilim, işte sırf bu yüzden ne kadar adamım varsa kirli işler yaparlardı gece onikiden sonra, demokrasi olsun sana feda, zaten bir şatoda yaşayamayacaksak çok da anlamı yok tüm bunların. </p> <p class="MsoNormal">Ben başbakan olsam killers dinlerdim, adamlarıma derdim ki gidin bu grubu bulun her kimlerse, çağırın satoya bir konser versinler, zıplayıp tepinsinler, klip falan çeksinler konutun bahçesinde. Hem derdim, hem böyle yaparsak 18-24 yaş arasındaki gençlerden de oy alırız belki, 18-24 yaş arasındaki gençlerin ne bok yiyeceği belli olmaz halbusi, hepsine aşk vaad edelim derdim, en yakın adamlarım olduğu için herşeyi gönül rahatlığı ile derdim, başbakan olmanın en güzel yanı sağ kolu diye anılan sol kolu adamları olması başbakanın. yoksa dinlemez koca başbakan killers falan. </p> <p class="MsoNormal">Sen benbakan olsan, günebakan yerdim, senin deyiminle çiğdem çitlerdim önemli temasların akabinde, dış mihrakların tahrikine kapılır yeniden fethederdim izmir’i, kordonda bana bira ısmarlanı isterdim, limontepe’nin yanından geçerken fakir insanları düşünmeni isterdim, birkaç tane yunan bulup birlikte sirtaki yapalım isterdim denize dökmeden önce birbirimizi, izmir valisi olarak kuşları atardım, emekli amcaları yardımcıları olarak, geldiğim gibi geri dönerdim. </p> <p class="MsoNormal">Turizm bakanına derdim ki eğer mecburen dış temaslarda bulunacaksak, bana kapalı havası olan bahar memleketlerini ayarla. Zira ancak böyle ülkelerde huzurlu bir şekilde oturabilirim otel odamda ve pek de hazetmediğim birinin elini sıkacağımdan değsin gittiğimize. Çok seversek, vazgeçemeyecek kadar seversek bir şehri, ordumuzu gönderelim de alsın bari, içimizde kalacağına haritamızda kalsın, yazlık diye kullanırız ben başbakan olursam, olmazsam can sağlığı, yaşananlar kar kalıyor insana. </p> <p class="MsoNormal">Ben başbakan olsam, bu yazı burada biterdi. </p>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-6500436992673651322010-01-18T23:00:00.002+02:002010-01-18T23:06:45.760+02:00K<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_PutY26ukJb4/S1TMTdEQrqI/AAAAAAAAAGg/gVPaepPwXpw/s1600-h/periodic_table.gif"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 331px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_PutY26ukJb4/S1TMTdEQrqI/AAAAAAAAAGg/gVPaepPwXpw/s400/periodic_table.gif" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5428188085480369826" /></a><br /><p class="MsoNormal">Geçen kafenin birinde gördüğüm 19 yaşındaki genç çiftin koyu sohbetlerini uzaktan izlediğimde birbirlerini pek tanımadıklarını düşündüm, sonra aslında masanın iki yanında tam da bu işi yapmaya çalıştıklarını farkettim. Ben 19 yaşında olsam aşık olmazdım, K olurdum. Oğlanın da kızın da birbirlerine yalan söyleyebileceğini düşündüm, kızın masum olduğunu aklımdan geçirip oğlana haksızlık yapmadım, ikisine birden acımasız davrandım ama bunu onlara söylemedim, çünkü ben 19 yaşında olsa idim ve hava o günki gibi ü’lü yağmur yağsa idi, imla hatası yapmamak için evimden çıkmazdım. Bir an çocuğun solcu bir gruba mensup, yerini sayılı insanın bildiği buluşma yerlerine giden, bunu da birazcık kızlara hava atmak biraz da özgürlük, demokrasi, halkların kardeşliği için yaptığını hayal ettim. Benim ismini bile bilmediğim gasteleri okuyan çocuk, karşısındaki kıza halklar diyecekti, kardeşçe yaşayabilmeli. Böyle asi yanı bulunan solsolsolcu insanları sevdiğimi garsona söyledim, çay da getir bana dedim, yaşım büyüdüğünden beri garsonlara paşa diyorum, paşa dedim yazıyı kaybetmeyelim, çocuk da anlattıkça anlatıyor zaten kıza, sen bana çay getir paşa dedim, malum, ben on9 yaşında değilim. İşte o sırada kızın aklından <span style="mso-spacerun:yes"> </span>yaşlı bir teyze geçti, soğuktan ellerini ovuşturarak camiden çıkmış bir amca tam karşısında durdu kızın aklının, kızın aklından yerleri süpürürken başka başka şeyler düşünen kapıcının karısı geçti, kızın aklı durdu, önce sağa baktı sonra sola, sonra tekrar çocuğun paylaşamadığı soluna, sonra bir karışıklık oldu orada, sonra kızın aklı uçuşuverdi, oğlan dedi ki ne tür kitaplar okuyorsun sen, bu oğlanın da bu soruları, ben ondoku9 yaşında olsam karşımdaki kıza hangi çiçeği seviyorsun diye sorarım, neden etek giymiyorsun sen hiç diye sorarım, saçlarını kurşunkalemle topluyor musun ders çalışırken diye sorarım, biraz büyüyünce seni buralardan kaçırsam benle gelir misin diye sorarım, kızın aklı uçuşuverdi, geri döndü sonra masaya. Birilerinin bu çocuklara 10-9 yaşında olunan aşkların en fazla 4 sene iki ay sürdüğünü söylemesi lazım, karşılarına oturtup gençler demesi lazım (çocuk dersen dinlemezler çünkü), gençler sizin bu işin sonu yaş, oğlan zaten solcu, iyi çocuk dürüst çocuk doğruya doğru, ama kızım bundan koca olmaz demesi lazım, kızım demesi lazım, sana ne söyledi o aklının durmuş halleri bir anlatıver demesi lazım, lakin ne ben de ne paşa da öyle bir azim var. Bizim masada artık yarım bardak çay var, karşı masada solcu bir oğlan, uçuk kaçık bir kız var, paşa bile inandı anlattıklarıma, benim aslanlar gibi 1dokuz yaşım var.</p>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-61887200366119933112010-01-10T23:32:00.003+02:002010-01-10T23:38:40.365+02:00Queen<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.theburningear.com/media/2010/01/506super.happy_.gi_.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 500px; height: 305px;" src="http://www.theburningear.com/media/2010/01/506super.happy_.gi_.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><p class="MsoNormal">Bazen gençliğim’in baharındaki gibi hareketli rock parçalar dinlemek istiyorum. Lakin hiç metallica tişörtüm olmadı ve lise birde böyle şeyler yapan çocuklara zuzaylılar gibi bakan da bendim. Tabii metallica hareketli rock demek değil, az biraz müzik bilgim var, kafam da bir miktar karışık olabilir. </p> <p class="MsoNormal">Şöyle anlatayım; uzunca bir müddettir aslında şu anda yaşadığımız hayatın birkaç sene sonra en güzel vakitlerimiz olarak aklımıza geleceğini yazmak istiyorum. Yani geçmişe mazi denir ve mazi nedense hep güzeldir ya, o mazi yarın sabah uyanacağımız gün bir bakıma. Mazi uzun zamandır görmediğimiz arkadaşlara benziyor değil mi? Yolda ortak tanıdığınız birine sorabilirsin: “ sahi mazi napıyor, hanidir görmüyorum?” çok da mantıklı, mazi hanidir gözükmeyen birşey, tanım gereği. Nedense hep güzel ama, en azından benim için, Tanrı’nın sevdiği kullarının sağ açığında oynuyorum ondan, pardon sol, elde sağ ayakta sol kullanıyorum, şöyle anlattım, oldu bence. </p> <p class="MsoNormal">Bir de yol kenarında arabayla geçerken gördüğüm adamlar var. Bu adamların çeşitli işleri mevcut, kimisi karşılaşmamızın farkında olmadan karşıya geçmek için benim geçmemi bekliyor, kimisi çöplerden birşey toplayıp koyduğu çekçek arabasını sürüklüyor, kimisi sigara içiyor ve bunu dikkat çekici yapıyor, uzaklara falan bakıyor, zaten sigara içeceksen uzaklara bakman lazım, diyorlar ki öyle olunca sağlığa yararı bile varmış, konumuza geri dönecek olursak rock parçalar yoruyor beni artık, bir de diyorlar ki hikayenin sonunda herkes ama herkes ölüyormuş, sigara düşkünleri, metallica çocuklar, Queen Elizabeth ve kafası muz ortaya karışıklar.</p> <p class="MsoNormal">Normalde, beni bilen bilir, bu yazı burda biterdi Mercedes, ismi Mercedes olan kadınlar olması kolombiya’nın taşrasında, ilginç. Ama nedense Pazar gecesinin kendi kendine büyüyüveren baş harfinde, sana sendromlar satın almak istiyorum ikinci el, sana az dinlenmiş temiz şarkılar, sana uyumana yetecek kadar ninni ve masallar, bu cümlede bir ve kullanma hakkımız var ise, bu seni bana bağlama işlevi gören bir ve olsun sevgilim, sen anlat ben dinleyeyim ama en sonunda herkes ama herkes ölüyormuş, hüzünlü ama öyle diyorlar, bu sebeple kendimizi çok üzmeyelim. </p> <p class="MsoNormal">Normalde, bu yazı burada biter. </p> <p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun:yes"> </span></p>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-43098389544008215612009-12-17T00:05:00.002+02:002009-12-17T00:48:06.178+02:00frakıyı çay bardağına koyduğunda dibinde biraz tortu kalıyormuş, sanırım rakısını fazlaca koymaktan, sanırım suyunu az, sanırım kimyasını bozmaktan, coğrafyasından sınıfta kalmaktan rakının, bazen hep aynı şarkının aynı melodisine takılı kaldığımdan, tüm bu olanlar aynı şarkıyı aynı kaçıncı kez dinlemekten, şarkıyı sıfırla çarpmaktan, sana izini kaybettirmekten kelimelerin, beni takip et diye hansel'in yaptığı gibi kafiyeler koyup gelebileceğin yollara, sonra yolun kenarında durup senin çok önemli birşeyin peşinden gidiyormuş bir ifadeyle yürüyüşünü izlediğimden, şimdi bu cümlenin sonunda bir parantezi kapatıp paragrafı başlatmıyorsam, aklının kaybolmuş halini sevdiğimden, rakı diyorduk sevgilim, Sait Faik diyorduk, hansel yazarken H'yi küçük yapmam Sait Faik yüzünden, tiyatronun gişesinde oturan yaşlı adamın gözlüğünün altından bize bakması gibi, tüm bu olanların sebebi belki evimize geri dönerken ara sokaklarda rastladığımız gençlerin koyu renkli deri ceketleri, oysa iyi çocuklardır onlar muhtemelen, senin annen nasıl seviyorsa seni, onlarınki de öyle bakıyordur yüzlerine onlar uyurken, lakin bu kadar virgül hep senin kaybolman için, saklambaç oynasak denizin dibine saklanırım ben, o kadar virgülü koyacak yer bulamam da çanak çömlek patlar sana olan aşkımın şiddetinden, beni o çocuklara sorsan bulursun halbuki, ki ile biten tamlamalara sorsan şıpdadanak gösterirler yerimi, rakı diyorduk sevgilim, rakı tüm soruların en şıkkı, bir kafiye beklentisi oluştu sende sözlerimden, devrik imparatorlukların sıradan sakinleriyiz mademki, 1433'te viyana'nın bir köyünde de olabilirdik şimdi, rakılı bir kafiyeden söz ediyorduk, sakın kaybolma sevgilim, unut Viyana'nın v'si neden büyüyüverdi aniden, zengini fakiri tüm kafiyeleri unut, bildiğin herşeyi teker teker unut, en başa dönelim, en başa dönmüşken bir paragraf açmamam söylesene neden, soracağım demiştim sana, oysa basit, herkes dağılınca bu yazıyı birkez daha okuyacaksın sen, yanında olurum olmam onu bilemem, yüzün bir ifade alacak en suçlu masumlardan, yüzün kafiyelerin en gözlük altından bakanı, aklının kaybolmuş hali, aklın nokta virgül koyu deri ceketli, aklın rakı balık rakı buz, aklın aklımda lades sevgilim, tüm bu olanlar aklını benimkinin yanına koyunca o karışık halini sevdiğimden, daha iyi bir sebebi olması da gerekmiyordu zaten.silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-90991920133517009192009-11-30T23:23:00.004+02:002009-11-30T23:59:01.181+02:00f'latunbazen hayatım film şeridi gibi gözlerimin önünden geçsin istiyorum, bunu öyle çok istiyorum ki gözlerimi kapatıyorum. <div><br /></div><div>dokuz yaşındaki bir kız çocuğu babası okul çıkışına kendisini almaya geldiğinde nasıl mutlu olursa, diyelim ki kış akşamüstüsü erken kararan bir saat beş olsun aklımızın zil çalan okulunda, hava biraz soğuk aman paltonu sıkı giy zamanlar, o kız kadar mutlu olmak istiyorum. </div><div><br /></div><div>aylak dolaşan adamlar arasına karışıp şarap parasını denkleştirdiğimde büfecinin karşısına dikilmek istiyorum. ikimizin de birbirimizi anladığı bir bakışma, dünyanın bütün sorunları bir anda çözülüveriyor, büfecinin bir işareti ile tezgah arkasındaki çocuk şarabı gazete kağına sarıyor sonra, gazete kağıdı bizim sizden farklı olan her yanımızı örtüyor, güya, aranıza karışıyoruz eski ve kirli kıyafetlerimizle, aylak ama ayık adamların taklidini yapıyoruz, çok da umrumuzda ne düşündüğünüz, büfeci bir vakit sonra yeniden buluşacağımızı nasıl biliyorsa, siz de bunu biliyorsunuz. üstüne bir tel sigara da bulursam daha ne isterim'kiyi istiyorum. </div><div><br /></div><div>içinden sadece yol geçtiği için şehir olabilmiş yerlerden birinde, ana caddenin hemen arkasında meyhanelerin olduğu sokağa yeni açılmış bir müzikholde canlı müzik dinleyen delikanlı olmak istiyorum, tam üç saat 23 dakika. bunu arkadaşlarıma anlatacağım yarın, hiç duymadığım türküler dinledim diyeceğim, çalan çocuk istanbulda da çalıyormuş, oralarda nereden para yetecek de gideceksin diye hava atacağım. eve sarhoş döneceğim velhasıl, sokağın başında o yalpalayan halimi düşmesin diye gözleyen seni görmek istiyorum. </div><div><br /></div><div>bahsi geçen tüm kahramanlardan öncelikle kendim adına, sonra sahip olamadıkları neşeli zamanlar, sonra öylesine geçen zamanlar, son. </div><div><br /></div><div>sonra gözlerimi açıyorum. </div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-39814618655906384442009-11-26T00:33:00.003+02:002009-11-26T00:55:08.027+02:00v.dsonra ben bikaç güzel yalan söylerim. güzel dediğin kime göre neye göre sevgilim. <div><br /></div><div>arabalar geçer sana olan aşkımın şiddetinden ve alakasız cümleler ve ben olur olmaz veda ederim. alelade kelimeler bulurum sonunu zor getirdiğim kitaplardan, birbirini fazlaca seven iki arkadaşın sıradan konuşmalarından kopya çekerim, bir teyzenin yeğenine hayat hakkındaki öğütleri, hepsinden çalarım üçer beşer, nasıl olsa, sana olan aşkım herşeyi sen affetmesen de affeder.</div><div><br /></div><div>konuyu çarpıtmayalım sevgilim. ben veda edersem faili meçhul olur senin cinayetin, iz bırakmam ki şinaslı kafiyelerde peşimden gelesin. veda dediğin ağır mevzu çünkü, kırıcı, üzücü ve şemsiyen olsa bile kurtaramaz seni bazı yaralardan, oysa ben senin bazı yaralarından olmak istemem, beni unut git isterim, içinde ben geçen bunca şey söylediğim için bile suçlu hissederim kendimi, kendimi senden fazla sevdiğim için suçlarım avukatıma kendimi, kendimi ölü bulmak isterim bir gazetenin üç buçukuncu sayfasında, veda dediğin öyle olmalı zaten, veda dediğinin dönüşü varsa fasulyeden veda, ölmüş gibi veda etmeli insan, lakin ölüler adına konuşmam gerekirse bizim hiç umudumuz kalmadığından öldük a kuzum, bunu da eklemeliyiz bir kenara. </div><div><br /></div><div>sana veda edersem, bikaç şehirden vazgeçmesi gerek dünyanın, içinde r olmayan'ları tercih ederim. </div><div><br /></div><div>ps: tüm son sözünü söylemeden gidenlere.. </div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-12381379.post-80149191644772559012009-11-22T20:01:00.004+02:002009-11-22T20:39:47.108+02:00Gültepe'de bir noelzioönceden ne kadar çok yazarmışım, bu bloğu ne zaman açsam onu fark ediyorum. basit bir prensibim bile vardı, onu da hatırladım, haftada iki adet yazı gibi bir şey, hafta içi bir adet, hafta sonu bir tane, yatmadan önce. ben yazmayınca dünyada birşey mi değişti, hayır tabii ki, birkaç sevgili arkadaşımız biraz daha yazsana dedi, kızdılar, o kadar. fakat sonradan anladım ki onca yazı, aslında benim dünyaya farklı bir gözle bakmamı sağlayan yegane şeymiş, birşey değişmemiş ama yazmaya yazmaya, nefes alırken not tutmayı da unutmuşum; minik detaylar, yanımdan geçen insanlar, harikulade sıradan vakalar. hepsini yaşamışım da yazması eksik kalmış, yazmayınca uçup gitmiş söz, yazmadığım için öylesine oluvermişler, iç güveysinden hallice manalı kalmışlar, çok da kalmamışlar bile. <div><br /></div><div>yazma işi böyle yani Lamia, kapatalım o bahsi, başka birşey anlatayım ben sana. Bugün, yaklaşan noeli eş durumundan heyecanlı bir şekilde karşılamaya hazırlanırken, madem meryem ana bizim de anamız, nerede bizim çam ağacımız diyerek ne menem bir dükkan olduğunu anlamadığım euroflora denilen yere gittik, aslında götürüldüm diyeyim, sevdiceğim mutlu olsun diye giderim ben öyle yerlere Lamia, benim de bu huyum işte. yalnız euroflora meğersem bu işin babası imiş, onu da öğrendik. iyi güzel de, benim için istanbulda kendi habitatım olan birkaç semt dışına çıkmak çiledir, derttir, tek dişi kalmış canavardır adeta. neyseki çok zorlanmadan euroflora denilen karmaşık tükkanı bulduk kağıthane'de. çam ağaçları, bilumum süsler, noel amcalı stensil bile var. bu garip dünya içerisinde bizim gibi hevesli birkaç kimseyi de görünce dedim yalnız değiliz, bu kadar insan daha bir ay önceden çam ağacı derdine düştü ise kesin uzaylılar vardır, neden olmasın. ayrıca Tanrı çinlileri korusun, onlar olmasa bizim gibi orta halli vatandaş nasıl alır evine kocaman ağaç, çekik gözlülere olan saygım ve kapitalizmin elle tutulur haline ikiyüzlü sevgim kabarıverdi. </div><div><br /></div><div>bir de noel güzergahında Gültepe gerçeğiyle tanışmış oldum sevgili Lamia. dedim ya, ben kendi habitatımdan çıktım mı (hepsi güzide semtler çok şükür hakan şükür) biraz şaşırıveriyorum anlayacağın, Paris'te büyüdüğüm için (bonjour!!) sokaklara dökülmüş insanlar bana garip geliyor pazar günü. yolun ortasından yürüyen ve korna çalsan bile aldırış etmeyen kafası belli ki başka yerde yaşlı amcaları hayretle izliyorum. çocukların yüzündeki o masum ve mutlu ifadeyi, zenginlerde olmayan o garip saflığı gördüğümde normal hayatımdan biraz kaçmak istiyorum. mahalledeki esnafın zayıf olduğumuz için bana ve sevgilime takılmasına, üstelik bunu ilk tanışmamızda muhtemelen de son görüşmemizde yapması bana babamın neşeli arkadaşlarını hatırlatıyor, ufaklık zamanımdan. çekçek arabasıyla çöplerden birşey toplayan kirli sakallı adamın, çekçek çuvalına "mülk Allah'ındır" yazması manidar değilse nedir? google isminde internet cafe, snowy grosmarket diye market açan kimselerin arada kalmışlığı, o aranın yaratıcı havası, o havanın kendi içinde tutarlı hali, yol kenarındaki süslü boyalı ucuz çantalı kızlar, bütün bunlar sevgili Lamia, beni bazen kendime getiriyor da kaybolmuyorum herhalde. </div><div><br /></div><div>daha yazacak şeyler var, yazmak gelmiş içimden o belli. cümle bazlı şeyler yazalım dedik o da yalan oldu, bundan sonrası için kendime ve okuyan birkaç kişiye söz verecek yüzüm de kalmadı, olsun deneyelim en azından, denemeyen kahraman olamaz.</div><div><br /></div><div>yayınla kaydı Lamia, kayıtlara geçsin. </div>silenziohttp://www.blogger.com/profile/08380958087561532515noreply@blogger.com3