20091126

v.d

sonra ben bikaç güzel yalan söylerim. güzel dediğin kime göre neye göre sevgilim.

arabalar geçer sana olan aşkımın şiddetinden ve alakasız cümleler ve ben olur olmaz veda ederim. alelade kelimeler bulurum sonunu zor getirdiğim kitaplardan, birbirini fazlaca seven iki arkadaşın sıradan konuşmalarından kopya çekerim, bir teyzenin yeğenine hayat hakkındaki öğütleri, hepsinden çalarım üçer beşer, nasıl olsa, sana olan aşkım herşeyi sen affetmesen de affeder.

konuyu çarpıtmayalım sevgilim. ben veda edersem faili meçhul olur senin cinayetin, iz bırakmam ki şinaslı kafiyelerde peşimden gelesin. veda dediğin ağır mevzu çünkü, kırıcı, üzücü ve şemsiyen olsa bile kurtaramaz seni bazı yaralardan, oysa ben senin bazı yaralarından olmak istemem, beni unut git isterim, içinde ben geçen bunca şey söylediğim için bile suçlu hissederim kendimi, kendimi senden fazla sevdiğim için suçlarım avukatıma kendimi, kendimi ölü bulmak isterim bir gazetenin üç buçukuncu sayfasında, veda dediğin öyle olmalı zaten, veda dediğinin dönüşü varsa fasulyeden veda, ölmüş gibi veda etmeli insan, lakin ölüler adına konuşmam gerekirse bizim hiç umudumuz kalmadığından öldük a kuzum, bunu da eklemeliyiz bir kenara.

sana veda edersem, bikaç şehirden vazgeçmesi gerek dünyanın, içinde r olmayan'ları tercih ederim.

ps: tüm son sözünü söylemeden gidenlere..

Hiç yorum yok: