f

Yeşilliklerin insan üzerinde garip bir sakinleştirici etkisi olması garip bir noktaya temas etmek gibi birşey. Çimenlere çıplak ayakla basmak elektriğini alıyor kişinin ve birkaç börtü böcük sesi duymak, sankim national ceografik. Bu haftasonu onca ağacın içinde bunu düşündüm ki hep ormanda yaşasak şehir bize entrasan gelirdi muhtemelen, aaa binaya bak ne kadar huzurlu derdik, insan evladından korkulur mathias, ne bok yiyeceğimiz hep koşullara bağlı, if it is a book, then i will read you.

Bi de bakıyorum etrafıma, herkes birşeylerden şikayetçi. Oysa hayat o kadar zor bir iş değil. En azından nihayeti belli bir macera filmi. Sen ona vuruyorsun, o sana, yakından geçen birisine kim dövdü diye sorunca diyor ki: anlamadım, ikisinde de yara bere vardı, ikisi de gülüyordu biraz. Şikayet ettiğimiz şeyler de incir çekirdeğine malzeme olmaz, tabii işin bir yanı, aslında kimsenin farketmediği birşey, mutluluk iyi birşey olduğu kadar sıkıcıdır da, kendi başına var olamayan iyi bir masal kahramanı gibi, pamuk prenses dediğin elmalı cadı olmasa bahsetmeye değmez, cücelerin yedisi de heba.

Lakin hapishane filmleri, dizileri hep bir adım önde başlar işe. Bu yazıyı okuyan hiç kimse hapishane görmemiştir, görmesin zaten ama bir hapishaneden kaçmak hep çekici gelir sıradan şehir sakinlerine. Kaçmak mı, hapishane mi, olağan dışı şeyler mi, olağanüstü günlerin sabah sekiz uyananları için hangi seçenek hepsini işaretlemekten daha değerli, hangisine 3 puan değerinde bir beraberlik yakışır mathias, sana söylerim kızım gelinim sen anla.

Ve bazen ama bazen, bazı saatleri geç kalmamak için beş dakika ileriye alıp bırakmak faydalı birşey olabilir.

Anlamadın sen, yok yok, anladın.