n

Bizi yok yerimizden vurdu zaman. Neşeli şarkılardaki maceraperest yumurcaklardık oysa ki, elele tutuşup bildiğimiz tek manzara resminde abidin demiştik, bak isteyince oluyormuş, iki dağın arasından akan bir nehir vardı işte, müstakil bir evin anlamını bilmiyorduk ama bahçemizde vişneler, büyükannem telaşlanırdı bizi öyle heyecanlı görünce, koşmuştuk, terli terli su içenlere birşeyin olmadığı o yerde, çocuk aklımla sana masallar anlatırdım, inanırdık, kocaman bir dev gelecekti, seni benden alamayacaktı ama, bildiğin tek kahramandım ben senin, sen bildiğim tek şeydin.

Şimdi üstü başı kar olmuş istanbulun bu soğuk dokuzunda, jetlerin en lag’i aklımda yalın ayak dolaşıyorsun, yokluğun içime bata bata ve artık alıştık değil mi, böyle de mutluyuz, daha az sigara içince ve birazcık daha fazla alkol, unutma sevgilim, herşey yolunda. başka türlü şeylerin peşindeyiz epeydir, olmuyor, bırak olmasın, belki budur, yaşayıp gideceğizdir, hangi yalanına hayır dedim ki, hiç kızdım mı ben sana, boşver, boşluğun ancak böyle duruyor çünkü yanıbaşımda.

sen gülümse..