f

otelin lobisinde oturuyoruz.

bir tane kadın var, orta yaşlarında, iyi giyimli, çantası belli ki pahalı, zengin belli ki, çok parası var, mutlu mu mutsuz mu bilemiyorum. sonra bu kadın elini kaldırıp nazikçe garson bayanı çağırıyor.

birkaç saniye yan yana geliyorlar, ne istedi zengin bayan bilemiyorum, belki çay, belki şarap, birşeyler söylüyor ama.

o birkaç saniye, hemen hemen aynı yaşlardaki iki kadın, iki ayrı hayat aynı havadan nefes alıyor, aynı dilden konuşuyorlar, ikisinin de gözleri var, ikisinin de duyguları, bu böyle uzar gider.

garson kadın üstündeki üniforma ile zengin kadından siparişi alıyor anladığım. az buçuk maaşıyla geçinmeye çalışıyor diye düşünüyorum, çocuğuna bakıyor, taksitlerini düzenli ödemeye çalışıyor, yılbaşında tavuk yemek güzel birşeydir herhalde onun için sanıyorum. zor ve yorucu, ama kime göre, neye göre?

hem belki o zengin kadına özeniyordur, içinden "pis sürtük" diye geçiriyordur. o da çok para verip bir gece giyeceği kıyafetler almak istiyordur belki. mutlu mu mutsuz mu bilemiyorum.

fakat tüm bu hikayede geçen şey aslında sandığınız gibi para değil, o da birşey tabii ki, hayatlarımızı salak bir şekilde az buçuk belirleyen birşey.

oysa zengin kadın eşinin kendisini sarışın bir bayanla aldattığını öğrenmiş olabilir o gün saat üç sularında ve garson bayan eve gidince kendisine nazik cümlelerle ne kadar çok sevildiği söylenmese bile çok sevdiği bir kocası olabilir.

oysa zengin kadın küçük oğlunun kolej giriş sınavındaki başarısı ile harika bir gün geçirirken garson bayan evdeki televizyonun bozulması ile eve gelecek tamircinin parasını düşünüyor da olabilir.

oysa hiç aklınıza gelmedi ama belki ikisi de çok mutludurlar ya da çok üzgün, siz parada takılı kaldınız çünkü.

oysa hayat garip, adaletsiz ama sonu hakeden kahramana artı bir yazacak kadar merhametli. nerede olduğunuz, ne yaptığınız, ünvanınız şövalye ya da değil, ne kazandığınız, ne harcadığınız önemsiz ayrıntılar. bu yazı da fakir edebiyatı değil, birazcık bunu anlatabilmek için.

mutlu musunuz?