f

bu memleketin içinde bulunduğu durum mu yoksa memleketimin insan manzaraları mı beni endişelendiriyor, gecenin bu saatinde anlayamadım.

artık yeni adetimiz heryere bayraklar asmak, böyle yapınca terörü prostesto etmiş oluyoruz; facebukunda profilini bayrakla değiştirmek farz, kuzey ırak'a girelim demek vacip, girmişken musul ile kerkülü de alalım demek sünnet, hatta yeni illerimizin plaka kodları bile hazır. kaç askerimizi bırakacağız o topraklarda düşünmek yersiz, birkaç ay evvel "önce içeridekileri temizlemeliyiz" diyen bir başbakana içeridekiler bitti mi demek boş bir soru.

vatanı sevmek bunlar oluverdi birden, bunlara uymamak da vatanı sevmemek.

bir grup arkadaşıma bir konserle alakalı bir mail atıyorum, içlerinden bir tanesi, ki en az okuyanı, diyor ki: "gelen şehit mesajlarından sonra böyle birşey alınca şaşırdım". böyle bir cevap alınca ben de şaşırıyorum, çünkü biliyorum ki benden daha önde gidecek konsere, kaldı ki konsere gidince saygısızlık yapmış olabilme ihtimalimiz var, bu sıralar herşey saygı ve sızlık üzerine.

bir milliyetçiliktir gidiyor, şehitlerimize üzülmek, birşeyler yapılmasını istemek hepimizin hakkı, terörü tabii ki protesto etmeliyiz ama sakin ve usturuplu, şu aşağıdaki haber beni endişelendiriyor, biz kendi insanlarımıza afrikalısına da kürdüne de türküne de saygılı olmazsak yarın nasıl bir memlekette hangi milliyetle yaşamayı düşünüyoruz.

"Bursa'da sahipleri Mardinli diye mağaza yağmalandı. Ayvalık'ta, ataları Afrika'dan gelenler bile hedef oldu. Parti binaları taşlandı. Muğla'da tinerci adam bıçakladı, ülkücüler Doğululara saldırdı"

bu yazıyı yazarken çok düşündüm, düşündüm çünkü gelebilecek ve cevaplamayacağım birkaç tepki ile uğraşmak istemedim. şimdi okuyorsunuz çünkü yazmazsam içimde kalacaktı, hem belki başka birşey okuyan başka biri başka birşey düşünürse bu beni sevindirir.