f

yazasım var ama ne hakkında yazacağımı bilememekteyim. beyaz sayfa sendromu gibi birşey icat edeyim mesela. şöyle ki az buçuk eli kalem tutan herkes beyaz birşey görünce üç beş kelime yazası gelir, lakin o ilk cümle çıkmaz, ya ekranla ya kağıtla uzun bakışmalar yaşanır, kesişmeler, düşünmeler, gidip yanına konuşamazsın gibi bir durum olur, hahayt, nasıl bağladım. neyse, bundan böyle bu işin bir ismi var işte "beyaz sayfa sendromu" , çok havalı. gidip arkadaşlarınıza, ananıza babanıza söyleyin, bende sendrom var falan diye ama anneye söylemeyin, doktora falan götürmek isteyebilir, posta gazetesindeki aşk doktoruna yaz yavrum diyebilir, olabilir böyle şeyler.

bir sonraki yazımızı eylül'e ayıracağız. eylül dünyanın en güzel 6. şeyi. ikincisi ise bengü'nün şarkısı, senin olmasını becerir gibiyim ama en soğuk yaz günündeyim demiş serdartaç, güzel yazmış valla.

insanın birşeyi özlemesi garip birşeymiş yahum. ben eskiden hiç özleme yeteneğim olmadığını düşünürdüm, öyle değilmiş. bazen gaza gelip bir saat falan özlüyorum, on dakika dinleniyorum, bi daha özlüyorum. hem özlemek kelimesinin içinde z harfi var, sempatik. içinde z geçen herşeyi seviyoruz.

dün dedi ki birisi, bi milyon dolarım olsa hayatta bi daha çalışmam, yarın emekli olurum, ohaa, yaş daha 30 emekli olurum diyor. kaldı ki missilence bilir bi milyon dolar bitiverir mazallah, o herşeyi biliyor, bi milyon dolar yetmez de mi hayatım, yok yok. ayrıca canın sıkılır, kahveye git git nereye kadar, sıkılırsın yahum, benim bi milyon dolarım yok zaten.

bu mudur, bu.