hey gidi günler

bu akşam çooook uzun zamandır gitmediğim mandarin denilen dışarıdan bakınca birşeye benzemeyen ama yenice kapalıyken ev yemeği yenilebilecek en süper yere gittim. hatırladım ki iki sene önce de olsa biz de bir aralar öğrenciydik.

tabii o zamanlar uçaksavardan oralara yürüyerek gitmek komazdı, bol vaktimiz vardı ve hayatımız geyik üzerine kuruluydu, cidden öyleydi ama, netekim ben ve mahalledeki çocuklar derslere çalışmazdık, sabaha kadar otururduk, balkonda, merdivende, taksimde, deniz manzaralı bir yerde, birayla, bir paket sigara, yurdun önündeki merdivenlerde.

bir kere de add/drop döneminde uçaksavarda, aynı böyle bir perşembe akşamı yurttan arkadaşları arayıp güvenlikçi rolüyle "kapatıyoruz yarım saat sonra ne alacaksanız alın hadi" deyip kızın birine panik yaptırmıştım, efsaneydi, kız bayağı bozulmuştu ama, söyleyin hangimiz salak (bak ben bunu bloga da yazdım :-)

şimdi her akşam isten dönerken o yurdun önünden geçiyorum da insan bu kadar kolay unutan bir yaratık mı olur, sanki ben hiç o yurtta kalmamışım gibi, şaka gibi yani.

perşembe akşamı gece 11de çıkardık biz, şimdi öyle birşey için para vermeleri lazım. sabah yedide kalktığım günlerin çoğunda gece 4te yatardım, ağ üzerinden mp3 paylaşırdık o vakitler, çok paramız yoktu ama ne güzeldi be, parasızlık bile güzeldi.

kılıcı kınından çekiyorum, kopartıcam kafasını okumayanların,

unutmadan bir mp3 var, adam digiturku arıyor, beşiktaşlı tabii doğal olarak, ermana dümdüz gidiyor, çarşıııı diye bağıryor falan, dinleyin..

bir de şarkı yazayım onu da dinleyin: mazzy star -- fade into you.

sahi dj'lik yaptım ya ben, arkadaşın partisinde, kopardım ortalığı, itinayla çalarım öyle ortamlarda artık, para istemem, bedava süper müzik, çağırın geleyim.