dokuz yaşındaki bir kız çocuğu babası okul çıkışına kendisini almaya geldiğinde nasıl mutlu olursa, diyelim ki kış akşamüstüsü erken kararan bir saat beş olsun aklımızın zil çalan okulunda, hava biraz soğuk aman paltonu sıkı giy zamanlar, o kız kadar mutlu olmak istiyorum.
aylak dolaşan adamlar arasına karışıp şarap parasını denkleştirdiğimde büfecinin karşısına dikilmek istiyorum. ikimizin de birbirimizi anladığı bir bakışma, dünyanın bütün sorunları bir anda çözülüveriyor, büfecinin bir işareti ile tezgah arkasındaki çocuk şarabı gazete kağına sarıyor sonra, gazete kağıdı bizim sizden farklı olan her yanımızı örtüyor, güya, aranıza karışıyoruz eski ve kirli kıyafetlerimizle, aylak ama ayık adamların taklidini yapıyoruz, çok da umrumuzda ne düşündüğünüz, büfeci bir vakit sonra yeniden buluşacağımızı nasıl biliyorsa, siz de bunu biliyorsunuz. üstüne bir tel sigara da bulursam daha ne isterim'kiyi istiyorum.
içinden sadece yol geçtiği için şehir olabilmiş yerlerden birinde, ana caddenin hemen arkasında meyhanelerin olduğu sokağa yeni açılmış bir müzikholde canlı müzik dinleyen delikanlı olmak istiyorum, tam üç saat 23 dakika. bunu arkadaşlarıma anlatacağım yarın, hiç duymadığım türküler dinledim diyeceğim, çalan çocuk istanbulda da çalıyormuş, oralarda nereden para yetecek de gideceksin diye hava atacağım. eve sarhoş döneceğim velhasıl, sokağın başında o yalpalayan halimi düşmesin diye gözleyen seni görmek istiyorum.
bahsi geçen tüm kahramanlardan öncelikle kendim adına, sonra sahip olamadıkları neşeli zamanlar, sonra öylesine geçen zamanlar, son.
sonra gözlerimi açıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder