aFrika

Afrika senin, istanbul benim.

Sana gemiler tutarım, birkaç şiir atarım denize seni bulsunlar diye, boğaza manzarası olur tüm mutluluklarımızın, kelime oyunlarımızın ve öylesine günler. Kocaman şehrin ara sokaklarında, hiç bilmediğimiz bir semti elimizle koymuş gibi bulurum, mahallenin bakkallarını toplarım, yaşlı amcalar, gölgede oturan insanlar, yazık ki artık ölmeyi bekleyen teyzeler, hepsinden ufak bir hatıra alırım, bunu senin için yaparım sana söylemem, ses çıkarmazlar. Kar yağar belki fakir sokaklara ve büyük harfle yazılması gereken isim şehir isimleri gibi istanbul, aslında öyle demek istememiştim istanbul, seni bilirsin istanbul, aramızda bir kırgınlık mı var? Sonra herşeye inancını kaybetmiş on6’lık bir genç kız gibi, misketleri ütülmüş yaz tatili öğrencisi misali, yüzünün neden asık olduğunu bilemeyen insanları daha yakından görmek için yürümeye başlarım. Aniden bir şarkı başlar, yağmur başlar, hiç izlemeyeceğim filmin bir fragmanı başlar, bir yanlış yerde başlar, bir şehre kar yağar, bir istanbul üşümeye başlar, istanbul kalk gidelim der, ben senin yüzüne bakamam, istanbul kaç kişinin sevgilisi, istanbul eskitilmiş kafiye, istanbul benim, ben gidemem, benim senim var.

İstanbul senin, Afrika benim.

Ben Afrika’nın A’sını küçük yazamam, onca şeyi gördükten sonra yapamam. Senin için ufak cılız çocuklara süt veririm, hiç yemedikleri kurabiyeler, senin sevdiğin kağıttan oyuncaklar, onlara seni anlatırım dilim afrikancaya döndüğünce, anlarlar. Kartpostal gibi fotoğraflar çekerim ama birileri acır da ellerinden geleni yapmazlar diye minik bir aksilik sonucu film yanar. Kum kaçar ayakkaplarımın içine, yazları sıcak ve kurak, kışları ise sıcak ve kurak geçen bir çöl bulurum, susarım, öyle bir susarım ki bunları sana söylemem. Medeniyet dediğin çürük dişli canavar, farkederim ki hepimizi kandırıyorsun, farkederim ki kocaman bir oyun, yüzde elline kanarım, geri kalan yüzde ellisi sevgilim senin. Afrika büyük memleket, bir saklansam beni kesin bulamazlar, Afrika der saklan, Afrika kaç kişinin uzağında, Afrika iyi huylu bir yokluk, yüzümüzün gülemeyen parçası benim, çok kalamam, benim senim var.