f- işte öyle birşey

ben ve karşı apartmansı şeyin alt katında yaşayan zengin kızı komşum mutlu mesut yaşayıp gidiyoruz. Kendilerinin ışıklarını görüyorum bazı geceler açık, bazen perdeleri açık olunca şöyle bir bakıyorum, ah gene o şen kahkahalar. Benim komşum mutsuzluk nedir bilmez zaten. Bir kere arabayı camının dibine dayayınca kızmıştı bana, evinin önü, kızcağız haklı, hemen mağcup bir ifade takınıp; bayan dedim, bilemedim, af buyurun. Komşu komşunun külüne muhtaçtır halbuki, bu günlerde kül dediğin oldu park yeri, gel de anlat, bizim garajımız vardı da park etmedik mi?

Sonra hep şen kahkahaları olan insanlar var, çok mu yolunda herşey, bir devrik cümleleri yok mu mesela bu insanların, olmaz mı paşam olmaz mı, hangi ucundan tutsan öbürküne devrilebilir bu hayat, maceraperest ruhlarımız şad olsun, tiyatrosal yetenekleri var demek ki bu kimselerin, hay hay, olsun, yapabiliyorsan gül geç, geç ve gül, gülüm sen bende takılı kal bitek, gerisi teferruat, gerisi yalan, gerisi faso fiso..

Oysa şenşakrak komşumla başlayan bu yazı şen kahkahalarla devam ederken anlıyorum ki kimileri daha bir meyilli süper baba film müziklerini dinlemeye. Hançer mi var, getirin bana diyecek kadar, bunlar boş işler dolusu bir bardak rakı bilecek kadar, e yavrum bu da birşey, farketmenin dayanılmaz herbirşeyi, bunu alana babayı veriyoruz yanında, babasını sever mi herkes, sever genelde, mesela pek özledim babamı, az buz değil bayağı özledim, konumuzla alakası yok ama neyle alakamız var, because i live by the river, i am sailing away, today*

Islıkla şarkılar söylemek, gecenin bir köründe denize atlamak, sabahın 5inde uyumak, ikiyüzlü bir kmde sürat yapmak, beni öpeceği anı bekleyerek sevdiceğime surat yapmak, televizyonun karşısında uyuya-kalmak, öylece kalmak, delice sevinecek birşeyler bulmak, mak-sat, bir maksadımız yok, dediğim gibi, iyi niyetli katilleriz biz.

* travis- new amsterdam