f

bu fotoğraf, bir otel odasında, gecenin ikisinde, toplanmış pijamalarım ve süeterime ait. belki de hepimize lazım olan şey dağınık hayatlarımızı toplayacak bir kat görevlisidir, 1619 numaralı odanın geçici sakini ben, aslında pek de sakin değilken, birden, bakarsınız herşey yoluna girmiştir, bakmazsınız köşeleri özenle katlanmış çarşaflar kadar yamuk durur gemiler, denizlerde..

konuştuğumuz gibi, pek düşünmemek lazım, bazen fazla uğraşıyoruz, kuşlarla, böceklerle. bırak gitsin, bırak dursun öyle, kurcalama, ne işine yarayacak ince ayrıntılar, farkettiğini farketme, anlamamazlıktan gel, bir yerlere gideceksin zaten, yüzde kaçı ellerinde zannediyorsun ki hayatın, on yirmi seksen, sıfır, sıfırı hatırla, sahip olduğun en büyük şey, kocaman bir sıfır..

bandırmanın hızlanmış feribotlarının bekleme salonun kapısında, bi abi vardı. deli demek bir yol tabii ama o deli ise biz ne kadar akıllıyız, bilemiyorum. gülüyordu, sürekli ama. kapıdan geçmek için yanına yaklaştım, napıyosun dedi, iyiyim dedim, güldüm ben de onun gibi, sen nasılsın? iyiyim işte dedi, burada bekliyoruz, Allah işlerini rast getirsin diye ekledi, senin de abicim dedim, güldük, Allah sana iki katlı ev versin inşallah dedi, duraksadım, sana da dedim. güldüm, güldük..
"Allah sana iki katlı ev versin.. " : daha iyi bir cümle duymayalı uzun olmuş..

bu aşağıdaki fotoğraf, bir otel odasında, gecenin ikiyi on gecesinde, kulağımda neşeli bir müzikle dans ederken çekildi.